Lamentationes

1

Jerusalem, abandonate

1:1 Ah! Le citate que un vice esseva plen de gente, nunc illo sede completemente sol! Le eminente seniora del nationes ha devenite un vidua! Le princessa que un vice governava provincias deveniva ora un sclava. 1:2 Illa plora amarmente de nocte, lacrimas riga su genas. Il non ha plus alicuno que la consola inter les qui esseva su amantes. Tote su amicos la ha traite, illes deveniva su inimicos. 1:3 Juda partiva pro le exilio sub affliction e dur oppression. Illa vive in paises estranie, illa trovava nulle placia pro reposar se. Tote illes qui la persequeva la ha capturate e affligite. 1:4 Le vias de Sion luge proque il ha plus nemo que vade al festas. Tote le portas del citate esseva destruite, su sacerdotes geme, su virgines es affligite, e illa ipse es opprimite per amaritude. 1:5 Su inimicos la subjugava, su inimicos non ha alco a timer. Le Senior la affligeva a causa de su multe actos de rebellion. Su filios esseva conducite via prisioneros ante al inimico. 1:6 Tote le splendor del Filia de Sion ha partite. Su governantes deveniva como cervos; illes non trovava alicun pastura e assi illes deveniva tro fatigate pro fugir del chassator. 1:7 Jerusalem rememora quando illa deveniva un povre vagabunda, tote le ricchessas que illa possedeva in le dies antique, quando su populo cadeva in le manos de un inimico, nemo de su alliatos veniva auxiliar la. Su inimicos contemplava con satisfaction su defaite, illes derideva su ruina. 1:8 Jerusalem committeva peccatos terribile: illo es le ration proque illa deveniva objecto de disdigno. Tote illes que la admirava nunc la ha minuspreciate proque illes videva su nuditate. Illa geme fortemente e se volveva con vergonia. 1:9 Su sanguine menstrual pollueva su vestimentos; illa non considerava le consequentias de su peccato. Su obito esseva surprendente, e il non habeva alicuno a consolar la. Illa critava: “Reguarda, oh Senior, mi affliction, proque mi inimicos se vanta!”. 1:10 Un inimico sasiva tote le cosas desiderabile que illa habeva. Illa videva con horror le Gentiles que invadeva su sancte templo; illes re le quales tu commandava: “Illes non debe acceder in le loco del sacre assembleas”. 1:11 Tote su populo gemeva quando illo cercava al minus un pecia de pan a mangiar. Illes excambiava lor benes preciose pro solmente un poco de alimento pro superviver.

Jerusalem parla

“Reguarda, oh Senior! Considera como io deveniva del toto sin valor!”. 1:12 Oh vos omnes que transi per le via, reguarda e vide! Esque il ha males pejor de illos que me occurreva? Le Senior me affligeva. Ille lo infligeva a me quando su ira ardeva contra me. 1:13 Del celo ille mandava un foco que consumeva mi ossos e prevaleva contra me. Ille extendeva un rete de chassator pro mi pedes; ille me faceva retroceder. Ille me rendeva desolate. Io me senti debile tote le die. 1:14 Mi peccatos circa mi collo me pesa como un jugo; su mano los fixava ibi strictemente. Ille poneva su jugo sur mi collo; ille debilitava mi fortia. Le Senior dava me in le manos de illes, al quales io non pote opponer resistentia. 1:15 Le Senior dishonorava le soldatos valente que il habeva in mi medio. Ille convocava contra me un multitude pro destruer mi combattentes. Le Senior fullava como uva le filia virgine, Juda. 1:16 Il es pro tote iste rationes que io plora; lacrimas flue de mi oculos. Io non ha plus alicuno que pote consolar me; io non ha plus alicuno que pote confortar me. Io ha perdite tote mi filios. Le inimico ha vincite.

Le propheta parla

1:17 Sion extende su manos, ma il non ha alicuno que la conforta. Le Senior emitteva un decreto contra Jacobo; su vicinos deveniva su inimicos; Jerusalem deveniva como pollution e immunditia in lor medio.

Jerusalem parla

1:18 Le Senior es juste a judicar me, quia io me rebellava contra su commandos. Audi, io vos obsecra, vos tote le populos, e vide mi dolor! Mi juvene homines e mi juvene feminas vadeva in captivitate. 1:19 Io vocava tote mi amicos, ma illes me decipeva. Mi sacerdotes e mi ancianos periva per le citate durante que illes cercava alimentos pro superviver. 1:20 Vide, Senior, quante tribulationes io suffre: mi entranias es in ebullition! Mi corde batte fortemente in me. Si, io esseva terribilemente rebelle. Le spada me privava de mi filios per le vias, le morte entrava in mi casa. 1:21 Illes audiva mi gemitos, ma nemo veniva pro confortar me. Tote mi inimicos audiva del calamitates que me occurreva, ma illes se allegrava que tu me los causava. Face venir super illes le die del judicamento que tu promitteva, a que illes cade in le mesme mi situation. 1:22 Que tote lor malitia veni coram te e afflige les justo como tu affligeva me, a causa de tote mi actiones de rebellion. Proque mi gemitos es multe e mi corde se disfaceva completemente.

2

Le propheta parla

2:1 Le Senior in su ira coperiva le belle Sion con un bruma obscur. Ille ha projectate le splendor de Israel ab le celo al terra. Ille non protegeva mesmo su Templo quando ille manifestava su furor. 2:2 Le Senior destrueva sin pietate tote le domos del descendentes de Jacobo. In su ira ille avelleva le citates fortificate del belle Juda. Ille abatteva e humiliava le regno e su principes. 2:3 In su ira furiose le Senior destrueva le integre armea de Israel. Ille retirava su protection quando Israel affrontava su inimicos. Ille esseva sicut un incendio ragiante in le terra de Jacobo, que devora tote lo que ha circum se. 2:4 Le Senior ha tendite su arco como un inimico. Su mano dextere esseva preste a tirar. Como un inimico ille occideva omnes, mesmo nostre juvenes forte. Ille effundeva su indignation como foco sur le tenta del belle Jerusalem. 

2:5 Le Senior, sicut un inimico, ha destruite Israel. Ille destrueva omne su palatios; ille ruinava tote su citates fortificate. Ille faceva que omnes in le belle Jerusalem luge e se lamenta. 2:6 Ille dissipava su Templo como si illo esseva un vinia; ille demoliva lo que ille mesme habeva appunctate como le Tenta del incontro. Le Senior ha facite oblidar a les qui esseva in Sion sia le festas sia le Sabbatos. In su furiose indignation ille disdignava sia le rege sia le sacerdotes. 2:7 Le Senior ha repulsate su proprie altar, maledicite su proprie sanctuario. Ille livrava al inimico le palatios de Jerusalem. Le inimico clamava in le Templo del Senior sicut le fideles in un die de festas.

2:8 Le Senior determinava in se ipse de demolir le muro del belle Jerusalem. Ille se preparava a abatter lo; ille non averteva su mano ab destruer lo. Ergo, le vallos e le muros ha cadite ante ille. 2:9 Le portas de Jerusalem cadeva a terra; ille fracassava a pecias le barras que serrava su portas. Su rege e princes esseva exiliate; su lege ha cessate exister. Su prophetas non recipe plus visiones ab le Senior. 2:10 Le ancianos qui governava le belle Jerusalem nunc sede in terra in silentio. Illes se vestiva con tela de sacco e jectava pulvere super lor capites. Le juvene feminas de Jerusalem abassava lor capites in vergonia.

2:11 Le lacrimas de mi oculos se exhauriva propter mi tanto plorar; mi corde es infringite. Mi spirito se effundeva in agonia vidente le triste condition de mi populo. Infantes e pueros es debilitate de plus in plus e mori in le placias del citate. 2:12 Le infantes dice a lor matres: “Nos ha fame e sete!”. Illes perde conscientia como milites vulnerate in le placias del citate. Illes exhala lor animas sur le sinos de lor matres.

2:13 Que poterea io dicer super te? Qui habeva unquam vidite tal afflictiones? O filia de Jerusalem, a quo io poterea comparar tu angustia? Oh filia virgine de Jerusalem, como poterea io confortar te? Quia tu vulneres es tanto profunde quanto le mar. Qui poterea sanar te? 

2:14 Tu prophetas ha dicite si tante cosas stulte e sin valor! Illes falleva denunciar tu peccatos: tu repententia haberea potite inverter tu destino. Al contrario, illes pingeva false scenarios que te impleva de false sperantias. 

2:15 Omne illes qui transi per le via te deride. Illes se burla del belle Jerusalem e te insulta. Illes dice: “Es isto le citate que esseva reputate “le plus belle del mundo” e “un gaudio pro le Terra integre”? 2:16 Omne tu inimicos te irride. Illes te deride e murmura monstrante lor dentes. Illes dice: “Finalmente nos la destrueva! Longemente nos expectava iste die, e al fin illo es hic!”.

2:17 Le Senior ha facite lo que ille cogitava; ille ha complite le promissas de disastro que ille faceva multe tempore retro: ille ha destruite Jerusalem sin misericordia. Ille permitteva al inimico de contemplar con satisfaction su ruina. Ille les ha date poter super illa. 

2:18 Clama de tote corde al Senior, o muros del belle Jerusalem! Que vostre lacrimas flue como un torrente per dies e noctes. Non vos concede reposo; que vostre lacrimas non cessa! 2:19 Surge durante le nocte e lamenta vos. Effunde vostre cordes al Senior como aqua. Leva vostre manos in precaria supplicante pro le vitas de vostre infantes, quia in omne angulos del stratas le fame les debilita de plus in plus.

2:20 Oh Senior, vide e considera! Esque tu deberea tractar assi tu proprie populo? Esque matres deberea mangiar lor proprie filios, illes qui un vice saltava sur lor genus? Esque deberea sacerdotes e prophetas esser occidite in le sanctuario del Senior? 2:21 Pueros e homines vetere jace morte in le stratas. Mi juvene feminas e mi juvene homines cadeva per le gladio. Tu les occideva in le die de tu furor; tu les massacrava sin misericordia. 2:22 Tu invitava le terror ab omne lateres, como si tu lo vocava a un die de festa. In le die del furor del Senior, nemo poteva escappar o superviver. Le inimico ha occidite tote le infantes que io portava e educava”.

3

Le propheta parla

3:1 Io es le homine qui videva le afflictiones que proveni ab le virga del indignation del Senior. 3:2 Ille me conduceva in le tenebras extinguente omne lumines. 3:3 Repetitemente ille verteva su mano contra me per tote le die. 3:4 Ille consumeva mi pelle e mi carne; ille infringeva mi ossos. 3:5 Ille me assediava e circumfereva con angustia e afflictiones. 3:6 Ille me faceva resider in locos tenebrose como illes qui esseva morte desde longe tempore. 

3:7 Ille edificava un muro circum me que non me permitte sortir. Ille ligava pedicas pesante a mi pedes e io non pote mover me. 3:8 E quanquam io clama e crita, ille refusa audir me. 3:9 Ille blocava mi vias con un alte muro de lapides; ille rendeva omne semitas impervie. 3:10 Ille se occultava como un urso o un leon que attende attaccar me. 3:11 Ille me trainava foras del sentiero e me divelleva a pecias, lassante me sin adjuta e devastate. 

3:12 Ille tendeva su arco e me rendeva le scopo de su sagittas. 3:13 Ille tirava su flechas a in mi corde. 3:14 Io deveniva un objecto de irrision pro tote mi populo; per tote le die illes me burla in lor cantos. 3:15 Ille me dava a biber infusiones de herbas amar e me inebriava de absinthio.

3:16 Ille me faceva masticar arena; ille me calcava in le pulvere. 3:17 Mi anima ha essite deprivate del pace; io oblidava lo que es le felicitate. 3:18 Assi io diceva: “Mi capacitate de supportar tote isto se exhauriva. Io perdeva mi sperantia que le Senior me adjuta”. 

3:19 Recorda mi paupertate e mi peregrinationes, que es un veneno amar. 3:20 Io pensa continuemente a isto e grande es mi depression. 3:21 Ma io me rememora de isto: pro iste ration io ha sperantia: 3:22 le misericordia del Senior tamen, nunquam cessa; su compassiones nunquam termina. 3:23 Illos se renova omne matinos; tu fidelitate es grande! 3:24 io diceva a me ipse: “Le Senior es mi hereditage; propter isto io pone in ille mi sperantia”.

3:25 Le Senior es bon verso illes qui spera in ille, a les qui le quere. 3:26 Il es bon expectar patientemente que le Senior nos libera. 3:27 Il es bon pro un homine portar le jugo ab le tempore de su adolescentia. 3:28 Que ille sede sol in silentio quando le Senior le impone actiones disciplinari. 3:29 Que ille jace con le facie in le pulvere: forsan il ha sperantia. 3:30 Que ille offere su gena a les qui le percute e accepta le insultos de su inimicos. 3:31 Quia le Senior non nos repellera pro semper. 3:32 Quia ille nos afflige, ma postea ille habera compassion de nos, secundo le multitude de su misericordias. 3:33 Nunquam ille ama humiliar o affliger le homines.

3:34 Si on fulla sub le pedes tote le prisioneros del Terra; 3:35 si on priva le alteres de lor derectos in presentia del Altissime, 3:36 si on perverte le justitia in le cortes – esque non le Senior vide tote iste cosas?

3:37 Qui poterea commandar que alco sia facite sin que le Senior lo ha decretate? 3:38 Esque non il es ex le ore del Altissimo que sorti sia le mal sia le bon? 3:39 Alora, quare nos deberea , simple humanos, querelar quando nos es punite propter nostre peccatos? 3:40 Vamos, al contrario, examinar diligentemente nostre vias e que nos retorna al Senior. 3:41 Que nos leva nostre cordes e manos a Deo in Celo: 3:42 Nos esseva inique e rebelle: propter isto tu esseva inexorabile con nos. 3:43 Tu te inveloppava in le furor e percuteva nos; tu occideva nos sin misericordia. 3:44 Tu te inveloppava con un nube tanto que nostre precarias non lo poteva penetrar. 3:45 Tu abandonava nos como immunditia inter le nationes. 3:46 Omne nostre inimicos parlava contra nos. 3:47 Nos es plen de pavor, proque nos esseva trappate, devastate e ruinate. 

3:48 Torrentes de lacrimas flue de mi oculos, proque mi populo esseva destruite. 3:49 Lacrimas flue de mi oculos e illos non se stoppara. Il non habera reposo 3:50 donec le Senior respice e vide del celos lo que occurreva. 3:51 Lo que mi oculos vide me afflige propter omne le suffrentias del feminas in Jerusalem.

3:52 Pro nulle ration mi inimicos me chassava como un ave. 3:53 Illes me recludeva in un puteo e jectava lapides super me. 3:54 Le aquas se levava sur mi capite e io pensava esser sur le puncto de morir. 3:55 io tamen, invocava tu nomine ex le puteo le plus profunde. 3:56 Tu me audiva quando io critava: “Ascolta mi supplicationes! Audi mi crito de adjuta!”. 3:57 Alora, quando io te invocava tu te approximava a me e diceva: “Non time!”. 3:58 Oh Senior! Tu veniva in mi defensa; tu redimeva mi vita. 3:59 Tu videva mi afflictiones, Senior; pronuncia un judicio in mi favor! 3:60 Tu videva tote lor spirito vindicative e lor conjura contra me. 

3:61 Tu audiva, oh Senior, lor observationes sarcastic. Tu cognosce toto re le planos que illes cogitava contra me. 3:62 Mi assalitores me injuria e conspira adverso me per tote le die. 3:63 Reguarda les! Sia que illes sede sia que illes sta, io es le objecto de lor cantos de derision. 3:64 Da les lo que illes merita juxta le operas de lor manos. 3:65 Da les un corde dur e obstinate, e que tu malediction cade super illes! 3:66 Perseque les in tu furor e eradica les sub le celos del Senior.

4

Le propheta parla

4:1 Guai! Le auro perdeva su lustro; le auro pur perdeva su valor. Le joieles sacre es dispergite e jace in le stratas! 4:2 Le filios preciose de Jerusalem valeva lor peso in auro fin, ma nunc illes es tractate como vasos de argilla facite per un ollero commun. 4:3 Mesmo le chacales nutri lor pullos al pectore, ma non mi populo Israel. Illes es cruel como struthios in le deserto. 4:4 Le linguas de lor infantes adhere a lor palato a causa del sete; parve infantes pete pan, e il non ha alicuno que les da mesmo un morsello. 

4:5 Le gente qui un vice mangiava le alimentos le plus ric, nunc mori de fame in le stratas. Illes qui cresceva vestiente se con pannos ric, nunc mori in le medio de immunditia.

4:6 Le punition de mi populo supera illo de Sodoma, que esseva subvertite in un momento e nemo les succurreva. 4:7 Nostre princes esseva plus candide que le nive, plus blanc que le lacte. Lor corpores esseva plus rubicunde que le corallos, e lor capillos como sapphiro. 4:8 Nunc tamen, lor apparentia es plus nigre que le fuligine. Nemo les recognosce in le stratas. Lor pelle adhere a lor ossos e es plus sic e dur que le ligno. 4:9 Illes qui esseva occidite per le gladio es in condition melior que illes qui moriva de fame. Moriente de fame, illes se consume pro manco de nutrimentos ab le agros. 4:10 Feminas qui esseva un vice misericordiose ha cocinate lor proprie filios. Illas les mangiava pro superviver al assedio. 

4:11 Nun tamen, le furor del Senior esseva satisfacite. Su ira furente ha essite effundite. Ille lanceava un foco in Jerusalem que combureva le citate usque a su fundationes. 4:12 Ni le reges del Terra, e necun altere in le mundo nunquam haberea credite que un inimico poteva marchar per le portas de Jerusalem. 4:13 Totevia isto eveniva propter le peccatos de su prophetas e le iniquitate de su sacerdotes, qui effundeva in lor medio le sanguine del justos. 4:14 Illes errava cecamente per le stratas tanto polluite per le sanguine que nemo hardiva tanger les. 4:15 Le gente clamava a illes e diceva: “Recede, vade via! Non tanger nos!”. Assi illes fugiva e errava, ma le nationes diceva: “Illes non pote remaner hic plus longemente”. 4:16 Le Senior ipse les dispergeva e non les adjuta plus. Illes non respectava le sacerdotes e non honorava le ancianos.

Le populo de Jerusalem se lamenta

4:17 Non expectava in van le arrivata de nostre alliatos a salvar nos, ma nos expectava nationes que non poteva adjutar nos.

4:18 Non non poteva vader per le stratas sin esser in grande periculo pro nostre vita. Nostre fin se approximava; nostre dies esseva contate, quia nostre fin veniva! 4:19 Illes qui nos persequeva esseva plus rapide que aquilas in le celo. Illes habeva preparate nos un imboscada in le deserto. 4:20 Nostre sufflo vital ipse, nostre rege – le rege consecrate per le Senior, cadeva in lor trappa. Nos habeva pensate que su umbra nos haberea protegite contra un qualcunque nation sur le Terra!

4:21 Esque tu te allegra in le terra de Uz, oh gente de Edom? Mesmo tu tamen, debera biber al calice del ira del Senior. Mesmo tu debera esser denudate in tu ebrietate. 4:22 Oh populo de Sion, tu punition terminara. Ille non prolongera tu exilio. Vos, tamen, gente de Edom, essera punite propter vostre peccatos: Deo discoperira vostre iniquitate e discoperira vostre peccatos!

5

Le populo de Jerusalem preca

5:1 Senior, recorda te de lo que nos accideva. Considera e respice nostre disgratias! 5:2 Nostre hereditate ha essite livrate a gentes estranie; estranieros nunc occupa nostre domos. 5:3 Nos deveniva orphanos sin patre; nostre matres deveniva viduas. 5:4 Nos debe pagar pro biber nostre proprie aqua; nos debe emer nostre proprie ligno a car precio. 5:5 Illes qui nos perseque es jam a nostre talones. Nos es exhaurite e non trova reposo. 5:6 Nos nos submitteva al Egypto e al Assyria pro haber bastante nutrimento pro superviver. 5:7 Nostre ancestres peccava e nunc es morte, ma nos continua suffrer lor punition. 5:8 Servos domina super nos; il ha nemo qui pote venir a redimer nos de lor manos. 5:9 Al risco de nostre vitas nos acquire nostre nutrimento, proque robatores se occulta in le deserto. 5:10 Le fame ha nigrate nostre pelle como si illo esseva cocite in un furno. 5:11 Nostre inimicos viola le feminas in Jerusalem e le juvene feminas in omne citates de Juda. 5:12 Nostre princes es pendite per lor manos; le ancianos esseva maltractate. 5:13 Juvene homines es portate a laborar al molas, e le pueros tituba sub oneres pesante de ligno. 5:14 Le seniores non se reuni plus al portas del citates; le juvenes non plus dansa e canta. 5:15 Nostre cordes non ha plus ulle gaudio; nostre dansas deveniva lucto. 5:16 Nostre corona cadeva de nostre capites. Guai a nos! Quia nos ha peccate! 5:17 Propter isto, nostre cordes es malate e lasse, e le lacrimas obscurava nostre oculos. 5:18 Quia Jerusalem es vacue e desolate: un placia infestate per chacales.

5:19 Ma tu, oh Senior, regna pro semper; tu trono permane ab generation a generation. 5:20 Quare tu continua oblidar nos? Quare ha tu nos derelinquite pro un tempore si longe? 5:21 

Restabli nos, oh Senior, e porta nos de novo a te. Renova nostre dies sicut al principio, 5:22 a minus que tu ha completemente rejectate nos. Esque tu es ancora irate contra nos?

[fin]

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Lamentationes