Exodo, cap. 12

Exodo

12

Institution del Pascha

¹Le Senior diceva a Moses e Aaron in le terra de Egypto: ²“Desde nunc iste mense essera pro vos le prime mense del anno. ³Dice al integre communitate de Israel: “In le decime die de iste mense, cata familia debe seliger un agno^[1] pro un sacrificio, un animal pro cata familia. ⁴Si un familia es troppo parve pro mangiar un animal integre, que illes lo condivide con un altere familia inter lor vicinos. Divide le animal secundo le grandor de cata familia e quanto de illo illes pote mangiar. ⁵Le animal que tu selige debe esser un masculo de un anno, o un agno o un capro, con nulle defecto.

⁶Serva iste animal selecte usque le vespere del dece-quarte die de iste prime mense. Alora le integre congregation del communitate de Israel^[2] debera macellar lor agno o juvene capro al crepusculo. ⁷Illes debera prender un poco de sanguine e piciar lo al postes e super le quadro del porta del domo ubi illes mangia le animal. ⁸Ille mesme nocte illes debera rostir le carne super un foco e mangiar lo insimul a lactuca amar e pan azyme. ⁹Non va mangiar alco de ille carne que sia crude o bullite in aqua. Le animal integre – includite le capite, gambas, e organos interne – debera esser rostite al foco. ¹⁰On non debe remaner alco de illo usque mane. Si residuos remane, combure los al foco.

¹¹Istos es vostre instructiones pro mangiar iste repasto: Sia completemente vestite, porta sandalia a vostre pedes tenente vostre canna a marchar in mano. Mangia le repasto in haste, quia isto es le Pascha (illo es le Transito) del Senior! ¹²Durante ille nocte io transitara per le terra de Egypto e percutera omne primogenite del homines e del animales in le terra de Egypto. Io executara mi judicio contra le deos de Egypto, quia io es le Senior! ¹³Ma le sanguine super le postes de vostre portas servira quam signo, marcante le domos ubi vos trova vos. Quando io vide le sanguine, io transitara ultra. Iste plaga de morte non tangera vos quando io percutera le terra de Egypto. ¹⁴Isto es un die a rememorar. Cata anno, de generation a generation, vos debe celebrar lo solemnemente quam un festa special in honor del Senior. Isto va esser pro vos un lege permanente. ¹⁵Per septe dies vos debera mangiar pan azyme. In le prime die del festa, remove omne tracia de levatura ab vostre domos. Quicunque mangia pan facite con levatura durante le septe dies del festa, essera bannite^[3] del communitate de Israel.

¹⁶In le prime die del festa e ancora in le septime die, tote le populo debe observar un die official de sancte convocation. Durante iste dies nulle labor debera esser facite excepte pro le preparation de alimentos. ¹⁷Celebra iste Festa del Azymos, quia illo rememorara vos que io ha facite sortir tote vostre armea ex le terra de Egypto. Iste festa essera pro vos un lege permanente; iste die debera esser observate de generation a generation. ¹⁸In le prime mense, ab le dece-quarte die del mense, in le vespere, vos mangiara pan azyme usque le vintesime prime die del mense in le vespere. ¹⁹Durante ille septe dies, il debera esser nulle tracia de levatura in vostre domo. Quicunque mangia alco facite con levatura durante iste septimana, essera bannite del communitate de Israel. Iste regulamento se applica tam pro le estranieros que vive inter vos quam le indigena israelite. ²⁰Durante ille dies vos non debera mangiar alco facite con levatura. Ubicunque vos vive, mangia solmente pan azyme.

²¹Inde Moses convocava tote le ancianos de Israel e les diceva: “Vade e prende un agno o un juvene capro pro cata un de vostre familias, e immola le animal del Pascha. ²²Face escolar le sanguine in un bassino. Pois prende un fasciculo de hyssopo e immerge lo in le sanguine. Brossa le hyssopo trans le parte superior e lateres del quadro del portas de vostre domos. Nemo potera passar per le porta de su domo usque mane. ²³Quia le Senior transitara per ille terra e percutera le Egyptianos. Quando tamen ille videra le sanguine super le limine e sur le postes del portas, ille passara ultra vostre domo. Ille non permittera a su angelo del morte de entrar in vostre domo e leder vos.

²⁴Rememora que iste instructiones debera esser pro vos un lege permanente que vos e vostre descendentes debera observar in eterno. ²⁵Quando vos entrara in le terra que le Senior ha promittite de dar a vos, vos continuara observar iste ceremonia. ²⁶Tunc vostre filios petera vos: “Que significa iste ceremonia?”. ²⁷E vos replicara: “Isto es le sacrificio paschal offerite al Senior, quia ille passava ultra le domos del Israelitas in Egypto e, quamquam ille percuteva le Egyptianos, ille sparniava nostre familias”. Quando Moses terminava parlar, tote le populo se prosterneva pro adorar Deo.

²⁸Assi le populo de Israel faceva sicut le Senior habeva commandate per Moses e Aaron. ²⁹E ille nocte, a medienocte, le Senior percuteva omne filios primogenite in le terra de Egypto, ab le filio primogenite de Pharaon, qui sedeva sur su throno, al filio primogenite del prisionero qui esseva in carcere. Mesmo le primogenite de lor bestial esseva occidite. ³⁰Pharaon e tote su officieros e tote le gente de Egypto se eveliava durante le nocte, e un grande clamor se audiva per tote le terra de Egypto. Il non habeva un singule domo ubi alicuno non habeva morite.

Le exodo de Israel ab Egypto

³¹Pharaon convocava Moses e Aaron durante le nocte. “Sorti!”, ille ordinava, “Quita mi populo – e porta con vos le resto del Israelitas! Vade e immola sacrificios^[4] al Senior, como vos peteva. ³²Prende vostre oves e bestial, sicut vos peteva, e quando vos parti, benedice me”. ³³Tote le Egyptianos urgeva le populo de Israel de sortir del terra le plus rapidemente possibile, quia illes pensava: “Nos omnes va morir!”.

³⁴Igitur, le Israelitas prendeva lor pasta de pan sin levatura^[5]. Illes inveloppava lor plancas de impastamento in lor mantellos e portava los super lor spatulas. ³⁵E le populo de Israel faceva sicut Moses les habeva instruite; illes peteva al Egyptianos vestimentos e articulos de argento e auro. ³⁶Le Senior faceva que le Egyptianos reguardava con favor le Israelitas, e illes dava al Israelitas quecunque illes les peteva. Assi illes spoliava le Egyptianos de tote lor ricchessas!

³⁷lle nocte le populo de Israel quitava Ramesse e partiva pro Succoth. Il habeva circa sex cento milles homines, plus tote le feminas e le infantes. ³⁸Un vulgo de non-israelitas vadeva alsi con illes, insimul a grande greges e multitudes de bestial. ³⁹Illes coceva panes azyme empleante le pasta que illes habeva portate de Egypto. Illos esseva facite sin levatura quia le populo habeva essite compellite quitar Egypto in tal haste que illes non habeva habite tempore pro preparar le pan o altere alimentos.

⁴⁰Le populo de Israel habeva habitate in Egypto per quatro centos trenta annos. ⁴¹De facto illo esseva le ultime die del quantro cento trentesime anno que tote le armea del Senior quitava le terra de Egypto. ⁴²In iste nocte le Senior compliva su promissa de portar su populo foras del terra de Egypto. Assi iste nocte pertine a ille, e illo debe esser commemorate cata anno per omne israelitas, de generation a generation.

Instructiones pro le Pascha

⁴³Alora le Senior diceva a Moses e Aaron: “Istos es le instructiones pro le Festa del Pascha. A nulle estraniero es permittite de mangiar le repasto del Pascha. ⁴⁴Ma un qualcunque sclavo qui esseva emite e qui esseva circumcidite pote mangiar de illo. ⁴⁵Residentes temporari e servitores ingagiate non pote mangiar de illo. ⁴⁶Cata agno paschal debe esser mangiate in un domo. Non porta alco de ille carne foras de illo, e non frange su osteos. ⁴⁷Le integre communitate de Israel debe celebrar iste Festa de Pascha.

⁴⁸Si il ha estranieros qui vive con vos e qui vole celebrar le Pascha del Senior, que tote lor masculos sia circumcidite. Solmente tunc illes potera celebrar le Pascha con vos sicut le indigena israelite. Nulle masculo non circumcidite unquam potera mangiar le repasto de Pascha. ⁴⁹Iste instructiones se applica a omnes, tam le indigenas israelite quam le estranieros qui vive con vos.

⁵⁰Assi, tote le populo de Israel faceva lo que le Senior habeva commandate per le medio de Moses e Aaron. ⁵¹In ille die ipse le Senior portava le populo de Israel foras del terra de Egypto secundo lor regimentos.

Notas

O “un agno o un juvene capro”.
O “del filios de Israel”.
O “excidite”.
O “servi”.
O “ante quam le levatura esseva addite”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Exodo/Exodo_12

Psalmo 114

Psalmos

114. Quando Israel exiva de Egypto

Le Psalmista memora le evenimentos del Exodo e del Conquista, e celebra le regalitate de Deo super le populo del Alliantia..

¹Alleluia! Quando Israel exiva de Egypto, quando le familia de Jacob quitava ille nation estranie, ²Juda deveniva su sanctuario e Israel deveniva su regno. ³Le Mar Rubie les videva e fugiva^[1]; le aquas del Fluvio Jordan reverteva lor curso^[2]. ⁴Le montes saltava sicut arietes, e le collinas sicut agnos^[3]! ⁵Quare fugiva tu, oh mar? E t, oh Jordan, quare tu reverteva tu curso? ⁶Montes, quare tu saltava sicut arietes, e collinas, sicut agnos? ⁷Treme, oh terra, al presentia del Senior, al presentia del Deo de Jacob. ⁸Ille converteva le petra in un stagno de aqua; si, un fonte de aqua flueva ab solide rocca^[4].

Notas

Le psalmist evoca le transito del Mar Rubie (Exodo 14:21).
Un allusion a Josue 3:13,16
Isto pote rememorar le theophanis al Sinai, quando le montes se succuteva al presentia de Deo (Exodo 19:18).
In v. 8 le psalmist evoca le evenimentos registrate in Exodo 17:6 e/o Numeros 20:11 (vide alsi Deuteronomio 8:15 e Psalmo 78:15-16, 20.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Psalmos/Psalmos_114

Exodo, cap. 14

Exodo

14

Le victoria al Mar Rubie

¹Le Senior dava a Moses iste instructiones: ²“Ordina al Israelitas de facer un inversion de marcha e campar se a Pi Hahiroth, inter Migdol e le mar; vos debe campar vos apud le mar contra Baal Zephon. ³Pharaon vadera pensar: ‘Le Israelitas es confuse. Illes se trappava in le deserto!’. ⁴Un vice de novo io indurara le corde de Pharaon e ille persequera vos. Io planava isto pro manifestar mi gloria per le medio de Pharaon e de su integre armea. De post isto, le Egyptianos sapera quia io es le Senior!”. Assi le Israelitas se campava ibi sicut les esseva ordinate.

⁵Quando le rege de Egypto esseva informate que le Israelitas habeva fugite, Pharaon e su officieros cambiava de opinion. Illes diceva:: “Quid faceva nos in permitter a ille sclavos israelitas de partir?”. ⁶Ergo, Pharaon harnesava su carro e convocava su truppas. ⁷Ille prendeva con se 600 inter le melior carros de guerra, insimul al resto del carros de Egypto, cata uno con su commandante. ⁸Le Senior indurava le corde de Pharaon, le rege de Egypto, e ille incipeva persequer le populo de Israel, que habeva partite con lor pugnos levate in defiantia. ⁹Le Egyptianos les persequeva con tote le fortia del armea del Pharaon – tote su cavallos e carros de guerra, su equitae, e su truppas. Illes surprendeva le populo de Israel durante que illo esseva campate juxta le litore apud Pi-hahiroth, contra Baal-zephom.

¹⁰Quando Pharaon se approximava, le Israelita levava lor oculos e videva le Egyptianos que marchava contra illes. Isto les espaventava valde e clamava al Senior. ¹¹Illes diceva a Moses: “Quare tu portava nos hic a morir in le deserto? Forsan il non habeva bastante sepulcros pro nos in Egypto? Quare tu faceva nos quitar Egypto? ¹²Nonne nos te diceva que isto haberea occurrite durante que nos ancora esseva in Egypto? Nos diceva: ‘Recede ab nos ut nos servi le Egyptianos. Il es melio esser un sclavo in Egypto que un cadavere in le deserto!”.

¹³Moses, tamen, diceva al populo: “Non time illes. Solmente sta e reguarda quomodo le Senior salvara vos hodie. Le Egyptianos que vos vide hodie vos non les videra plus in eterno. ¹⁴Le Senior ipse pugnara pro vos: solmente remane calme!”.

¹⁵Inde le Senior diceva a Moses: “Quare clama vos ad me? Ordina al Israelitas de proceder! ¹⁶Pro lo que te reguarda, prende tu baston e extende tu mano super le mar e divide lo, ut le Israelitas marcha in le medio del mar super terreno sic. ¹⁷E io indurara le cordes del Egyptianos ut persequer le Israelitas. Mi magne gloria essera manifestate per le medio de Pharaon e de su truppas, su carros e su equitas. ¹⁸Quando mi gloria essera manifestate per lor medio, tote Egypto videra mi gloria e sapera quia io es le Senior!”.

¹⁹Alora le angelo del Senior qui habeva conducite le populo de Israel, se moveva post illes. Anque le columna de nebula se moveva ab le fronte pro star retro a illes. ²⁰Le nebula se poneva inter le campamento egyptian e le campamento Israelita. Quando descendeva le obscuritate, le nebula se mutava in foco, e illuminava le nocte. Le Egyptianos e le israelitas non se approchava le unes al alteres per tote le nocte.

²¹Alora Moses extendeva su mano super le mar, e le Senior aperiva un passage a transverso del aqua per le medio de un forte vento oriental. Le vento sufflava per tote ille nocte, vertente le lecto del mar in terreno sic. ²²Assi le populo de Israel marchava per le medio del mar super un terreno sic, con muros de acqua a dextera e a leve!.

²³Le Egyptianos les persequeva e entrava in le medio del mar – tote le cavallos de Pharaon, su carros de guerra, e su equites. ²⁴Justo ante le alba le Senior reguardava a basso super le armea egyptian ab le columna de foco e nebula, e jectava lor fortias in total confusion. ²⁵Ille bloccava le rotas de lor carros, tanto que illes habeva difficultate a mover se, e le Egyptianos diceva: “Vamos fugir ab le Israelitas, quia le Senior pugna pro illes contra nos!”.

²⁶Quando le Israelitas perveniva al altere latere, le Senior diceva a Moses: “Extende de novo tu mano super le mar. Alora le aquas se revertera e coperira le Egyptianos con lor carros e equites”. ²⁷Assi, dum le sol comenciava levar se, Moses extendeva su mano contra le mar, e le aquas se reverteva a lor placia usual. Le Egyptianos essayava escappar, ma le Senior les involveva in le medio del fluctos. ²⁸Alora le aquas retornava e coperiva tote le carros e le equites – le integre armea de Pharaon. De tote le Egyptianos que habeva persequite le Israelitas a in le mar, non mesmo uno superviveva.

²⁹Le populo de Israel, tamen, habeva marchate per le medio del mar super terreno sic, e le aquas stava como un muro de ambe latere. ³⁰Ecce como le Senior salvava Israel ab le mano del Egyptianos in ille die. E le Israelitas videva le Egyptianos morte super le litore del mar. ³¹Quando le populo de Israel videva le magne potentia que le Senior habeva disfrenate contra le Egyptianos, illes esseva implite de timor ante ille. Illes poneva lor fide^[1] in le Senior e in su servitor Moses.

Notas

O “credeva”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Exodo/Exodo_14

2 Reges, cap. 8

2 Reges

8

Le femina de Shunem retorna a domo

¹Eliseo habeva dicite al femina, cuje filio ille habeva reportate al vita: “Tu e tu familia deberea vader a viver temporaneemente alterubi, quia le Senior decretava que un fame veni super le terra de Israel per septe annos”. ²Assi ille femina faceva como le homine de Deo la habeva dicite. Illa prendeva su familia e se establiva in le terra del Philisteos per septe annos.

³Al fin de septe annos, le femina retornava ab le terra del Philisteos e vadeva interpellar le rege ut reclamar su domo e su agro. ⁴Arrivate coram le rege, ille jam colloqueva con Gehazi, le servitor del homine de Deo e le diceva: “Narra me del^[1] magne cosas que Eliseo ha facite”. ⁵Durante que Gehazi narrava al rege quomodo Eliseo habeva reportate al vita un puero morte, le matre ipse de ille puero entrava ut appellar se al rege pro le restitution de su domo e de su agro. Gehazi exclamava: “Senior mi rege! Ecce le femina cuje filio Eliseo reportava al vita!”. ⁶Assi le rege rogava al femina de narrar a ille lo que la habeva evenite. Inde le rege committeva a un de su officieros^[2] de superintender le restitution al femina de tote lo que la pertineva, includite un indemnitate pro le valor del recoltos que illa non percipeva durante su absentia.

Hazael assassina Ben-Hadad

⁷Eliseo vadeva a Damasco, ubi Rege Ben Hadad de Syria esseva malade. Quando alicuno informava le rege que le homine de Deo habeva arrivate, ⁸le, dicente: “Esque io essera resanate de iste mi infirmitate?”. ⁹Igitur Hazael vadeva visitar Eliseo. Ille portava con se 40 oneres de camelos con tote lo que de melior Damasco poteva gauder. Arrivate coram le rege, ille stava coram ille e diceva: “Tu filio, Rege Ben Hadad de Syria, me ha mandate a te con iste question: ‘Esque io vadera recovrar de iste maladia?”. ¹⁰E Eliseo le replicava: “Vade a dicer le: ‘Tu certemente va recovrar’. De facto, tamen, le Senior me monstrava que ille morira in un altere maniera!”. ¹¹Eliseo le reguardava fixemente, tanto que ille deveniva embarassate. Deinde le homine de Deo incipeva plorar. ¹²Hazael le peteva: “Quare plora tu, mi senior?”, e ille le respondeva: “Quia io sape in re le mal que tu va facer al Israelitas: Tu incendiara lor citates, occidera lor juvene homines con le gladio, fracassara lor parve infantes e lacerara le ventre del feminas pregnante”. ¹³Hazael respondeva: “Como poterea tu servitor, qui es tanto insignificante quanto un cane, accomplir un tal victoria militar?”. Eliseo respondeva: “Le Senior me ha revelate que tu devenira le rege de Syria!”. ¹⁴Quando Hazael recedeva ab Eliseo e retornava a su domino, le rege le peteva: “Quid te diceva Eliseo?”, e ille respondeva: “Ille me diceva que tu certemente recovrara tu sanitate”. ¹⁵Le die sequente, Hazael prendeva un copertura de lecto, le imbibeva de aqua, e lo pressava super le facie del rege usque ille moriva. Deinde Hazael le reimplaciava quam rege.

Le regno de Jehoram super Judea

¹⁶Jehoram, filio de Rege Jehosaphat de Juda comenciava regnar super le Judea in le quinte anno del regno de Joram, filio de Achab, rege de Israel. ¹⁷Jehoram habeva trenta-duo annos quando ille deveniva rege, e ille regnava in Jerusalem per octo annos. ¹⁸Jehoram, tamen, sequeva le exemplo del reges de Israel, e esseva tanto malefic quanto Rege Achab, quia ille habeva maritate un del filias de Achab. Assi Jehoram faceva lo que es mal coram le Senior. ¹⁹Le Senior, tamen, non voleva destruer Juda, quia ille habeva promittite a su servitor David que su descendentes haberea continuate a regnar, lucente como un lampa pro semper.

²⁰Durante le regno de Jehoram, le Edomita se rebellava contra Juda e incoronava lor proprie rege. ²¹Assi Jehoram veniva con tote su carros de guerra a attaccar le citate de Zair. Le Edomita circumfereva ille e su commandante de carros, ma ille sortiva de nocte e les attaccava sub le copertura del obscuritate. Le armea de Jehoram le derelinqueva e fugiva a lor proprie domos. ²²Assi Edom ha essite independente de Juda usque hodie. Anque le citate de Libna insurgeva in ille mesme tempore.

²³Le resto del evenimentos del regno de Jehoram e tote su gestas es scribite in Le Libro del Annales del Regno de Juda. ²⁴Quando Jehoram moriva, ille esseva inhumate con su ancestres in le Citate de David. Su filio Ahazia le reimplaciava quam rege.

Ahazia regna super Judea

²⁵Ahazia, filio de Jehoram, comenciava regnar super Judea in le duodecime anno de Joram, filio de Achab, rege de Israel. ²⁶Achazia habeva vinti-duo annos quando ille deveniva rege, e ille regnava in Jerusalem un anno solmente. Su matre esseva Athalia, le granfilia de Rege Omri de Israel. ²⁷Ahazia sequeva le mal exemplo del familia de Rege Achab. Ille faceva lo que es mal coram le Senior, justo como le familia de Achab habeva facite, quia ille esseva affin per maritage al familia de Achab. ²⁸Ahazia se alliava con Joram, filio de Achab in su guerra contra Rege Hazael de Syria a Ramoth-Gilead. Quando le Arameos feriva Rege Joram in battalia, ²⁹ille retornava a Jezreel pro recovrar del ferimento que ille haveva recipite a Ramoth. Rege Ahaziah, filio de Jehoram de Juda descendeva a visitar Joram, filio de Achab, in Jezreel, quia Ahazia esseva infirme.

Notas

Litt. “tote le”.
O “un eunucho”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Reges/2Reges_8

Lecturas biblic pro dominica 30 Augusto 2020

Dominica 30 agosto 2020 – Dece-tertie Domenica post Pentecoste

Lecturas biblic: Psalmo 105:24-45; Exodo 3:1-15; Romanos 12:9-21; Mattheo 16:21-28 con le voces de Paolo Castellina, Bob McCarthy, Carmelo Serraino, Peter Kovacs

Le lecturas biblic seligite del Lectionario pro iste dominica, pone in evidentia como le historia, le vicissitudes, del populo de Deo, tanto quanto illos del Senior e Salvator Jesus Christo, non es evenimentos circumstantial e accidental. Illos corresponde al eterne propositos de Deo, illos que justemente es appellate “le historia del salvation”. In iste historia, como christianos, nos omnes es involvite e continua haber pro nos un character didactic. On poterea dicer que, de facto, nos omnes es in “formation permanente” pro servir semper melio le causa de Deo in iste mundo. In iste “servicio active” se trova le ration ipse de nostre vita e nostre ben ultime.

Celebrar le evenimentos-clave del historia del antique Israel, como le miraculose liberation ab le sclavitude in Egypto, le marcha providential del Exodo e su establimento in le Terra Promittite, que es un dono de Deo, sovente recurre in le Biblia como le contento del laude del populo electe a su Senior. Nos lo vide in le sequente portion del Psalmo 105. A remarcar hic es que le election non es un fin a se ipse, ma illo servi al formation de un populo fidel e obediente a Deo: “Tote isto eveniva ut illes observava su commandamentos e obediva a su leges”. Sin fidelitate e obedientia, illes curre de facto le risco de perder lor privilegios e benedictiones. Le mesmo vale pro le humanitate, create per Deo: isto es un principio que es le radice ultime de tote nostre problemas.

“Le Senior rendeva su populo multo fructuose, mesmo plus numerose que su inimicos. Deinde ille converteva le cordes del Egyptianos ut illes odiava le Israelitas, e maltractava le servitores del Senior. Le Senior, tamen, mandava su servitor Moses, insimul con Aaron, qui ille habeva eligite. Illes executava su signos miraculose inter le Egyptianos e prodigios in le terra de Ham. Le Senior mandava le tenebras e obscurava le Egypto, quia illes defiava su commando de lassar partir su populo. Ille converteva lor aqua in sanguine invenenante lor pisces. Lor terra esseva infestate de ranas, e mesmo invadeva le cameras de lecto del rege. Quando le Senior lo commandava, muscas descendeva super le Egyptianos, e culices essamava trans Egypto. Ille les mandava grandine in vice de pluvia, e fulmines fulgurava super le pais. Ille ruinava lor vineas e fichieros, e fracassava tote le arbores. Ille lo commandava e hordas de locustas superveniva – innumerabile juvene locustas. Illos devorava tote le verdura del pais, e destrueva tote le messes in le agros. Deinde ille occideva le primogenitos in cata un familia de Egypto, le primitias de lor fortias. Le Senior conduceva su populo foras de Egypto, cargate de argento e auro, e necuno de su tribus impingeva. Egypto esseva felice quando illes partiva, quia illes habeva pavor del Israelitas. Le Senior expandeva un nebula pro proteger les e un grande igne pro illuminar les durante le nocte. illes peteva carne a mangiar, e qualias veniva; ille satisfaceva lor fame con manna – le pan del celo. Ille divelleva un rocca, e aqua sortiva de illo e formava un fluvio trans ille deserto. Tote isto eveniva quia ille se rememorava de su sacre promissa que ille habeva facite a su servitor Abraham. Quando ille portava su populo foras de Egypto con gaudio, su electos con exultation. ille dava a su populo le terras de nationes pagan, e illes recoltava messes que alteres habeva plantate. Tote isto eveniva ut illes observava su commandamentos e obediva a su leges. Alleluia, lauda Deo!” (Psalmo 105:24-45).

II.

Le episodio del “arbusto que ardeva ma non se consumeva” de Exodo 3, es le puncto le plus alte del revelation de Deo a Moses e, per su medio, a Su populo. Illo es tanto importante quanto le proclamation del Lege de Deo (le Decalogo) sur le Monte Sinai. In illo Deo revela a Moses su identitate le plus profunde includite in ille mysteriose nomine “Io es qui io es”, le etermente presente e in action. Il es in ille momento que Deo committe a Moses le carga de liberator e legislator. Le “Io es” se revelara in maniera supreme in Christo Jesus.

Moses e le arbusto ardente. “Ora Moses faceva pasturar le oves de su patre affin Jethro, sacerdote de Midian, e ille conduceva le grege ultra le deserto. Ille perveniva al monte de Deo, le Horeb. Ibi le angelo del Senior le appareva in un flamma de igne in le medio de un arbusto. Moses videva que le arbusto ardeva, ma illo non se consumeva! Moses ergo pensava: “Io vole vader plus proxime a vider ille stupefaciente vision, quare le arbusto non se consume”. Quando Deo videva que Moses se approximava pro reguardar, ille vocava Moses ab le medio del arbusto dicente: “Moses! Moses!”. E Moses respondeva: “Ecce me!”. Deo diceva: “Non te approxima in ultra! Discalcea te de tu sandalia, quia le loco in le qual tu sta, es terra sancte”. Deo addeva: “Io es le Deo de tu patre, le Deo de Abraham, le Deo de Isaac e le Deo de Jacob”. Alora Moses occultava su facie, quia ille timeva de reguardar Deo. Le Senior diceva: “Certo io videva le affliction de mi populo in Egypto. Io audiva su clamor propter le rigor de lor oppressores. Ben consciente de lor patimentos, io descendeva pro liberar lo del manos del Egyptianos e pro conducer lo ab ille terra a in un terra bon e spatiose, un terra in le qual flue lacte e melle – le terra ubi nunc vive le Canaaneos, le Hittitas, le Amoritas, le Perizzitas, le Hivitas, e le Jebusitas. Le clamor, ergo, del filios de Israel veniva ad me, e io videva lor affliction que les inflige lor oppressores egyptian. Assi, vade nunc: io va mandar te ad Pharaon, ut conducer mi populo, le filios de Israel, foras de Egypto. Moses, tamen, replicava a Deo: “Qui es io, ut io vade ad Pharaon e conduce le filios de Israel foras de Egypto?”. Deo replicava: “Io essera con te; e isto es le signo que io ha mandate te: Quando tu habera portate le populo foras de Egypto, vos adorara Deo juxta iste monte”. Moses diceva a Deo: “Si io vade ad le Israelitas e les dice: ‘Le Deo de vostre patres me mandava a vos’ e illes me pete: ‘Qual es su nomine?’, que debera io dicer les?”. Deo respondeva a Moses assi: “IO ES qui IO ES”. E ille diceva: “Tu debe dicer isto al Israelitas: “Le SENIOR” – le Deo de vostre patres, le Deo de Abraham, le Deo de Isaac, e le Deo de Jacob – me mandava ad vos. Isto es mi nomine in eterno: isto es mi memorial de generation a generation’” (Exodo 3:1-15).

III.

Le lectura ab le epistolas de iste septimana pone in evidentia practicas e concrete instructiones que riguarda le testimonio del communitate christian al mundo del comportamento que Deo se expecta de illo. Le amor non es un principio abstracte e subjective, ma se debe manifestar secundo le criterios objective establite per le Parola de Deo ipse. Vamos vider como, secundo lo que assere le capitulo dece-duo del Littera al Romanos.

Le conducta del amor. “Le amor sia sin hypocrisia. Abhorre lo que es mal, adhere a lo que es bon. Sia affectuose le unes verso le alteres con amor mutual. Monstra ardor in honorar le unes le alteres. Sia diligente e non pigre; sia enthusiastic in le spirito; servi le Senior. Sia gaudiose in le sperantia; supporta le suffrentias; persiste in precar. Contribue al necessitates del sanctos; practica le hospitalitate. Benedice qui perseque vos; benedice, non maledice. Allegra vos con qui se allegra; plora con qui plora. Vive in harmonia le unes con le alteres; non sia arrogante, ma associa vos con le humiles; non considera vos mesme sapiente. Non repaga a alicuno mal pro mal; considera lo que es bon ante omnes. Si possibile, in quanto depende de vos, vive in pace con omnes. Non vindica vos, car amicos ma va lassar spacio al ira de Deo, pois que il es scribite: “Le vengiantia pertine a me. Io repagara”, plus tosto, “si tu inimico ha fame, nutri le; si ille ha sete, face le biber; pois que in facer isto, carbones ardente se accumulara sur lor capites” Non sia vincite per le mal, ma vince le mal con le ben” (Romanos 12:9-21).

IV.

Le integre vicissitudes de Jesus – su nascentia, vita, suffrentia, morte e resurrection – non esseva qualcosa de circumstantial e accidental, ma illos correspondeva al eterne propositos de Deo. “Il esseva necesse” que iste factos se eveniva e developpava exactemente como illos eveniva. Ille “il es necesse” non mesmo le apostolo Petro lo comprendeva al initio. Nonobstante, de facto, justo antea ille habeva correctemente declarate le identitate de Jesus (per revelation), hic ille demonstra de non ancora comprender le cosas de Deo, tanto que Jesus ipse le reprocha severmente. Un vita consecrate a Deo pote implicar alsi cosas multo disagradabile, ma, in perspectiva illos es multo necessari.

Jesus predice su morte e resurrection. “De ille tempore in ultra, Jesus incipeva ostender a su discipulos que il esseva necesse pro ille vader a Jerusalem e patir multo per le manos del ancianos del populos, del sacerdotes principal, e del maestros del Lege religiose; que ille haberea essite occidite, ma que le tertie die ille haberea resurgite. Ma Petro le prendeva a latere e incipeva reprochar le, dicente: “Que nunquam Deo lo permitte, Senior! Isto non te debe unquam evenir!”. Ma Jesus se verteva verso Petro e le diceva: “Vade retro, Satana! Tu me es de scandalo, quia tu non comprende le cosas de Deo: tu los reguarda solmente del puncto de vista human!”. Tunc Jesus diceva a su discipulos: “Si qualcuno vole venir post me, ille debe abnegar se ipse, prender su cruce e sequer me. Si qualcuno solmente essaya de salvar su vita vita, lo perdera, ma quicunque perdera su vita propter me, lo retrovara. A que servirea lucrar le mundo integre si on perde le proprie anima? Que poterea dar un homine in excambio pro su anima? Quia le Filio del Homine venira con su angelos in le gloria de su patre, e pois ille recompensara cata persona secundo lo que ille ha facite. Io dice vos le veritate: il ha alcunes stante hic e nunc qui non morira donec illes vide le Filio del Homine veniente in su regno” (Mattheo 16:21-28).

Oration

Senior de omne poter e fortia, le Autor e le Dator de omne bon cosa: Graffa in nostre cordes amor pro tu Nomine; augmenta in nos ver religion; nutri nos con omne bontate; e produce in nos le fructo de bon obras; per Jesus Christo, nostre Senior, qui vive e regna con te e con le Spirito Sancte, un sol Deo, nunc e semper. AMEN.

Mattheo, cap. 18

Mattheo

18

Questiones in re le grandeur

¹In ille tempore su discipulos accedeva a Jesus e le peteva: “Qui reputa tu esser le major in le Regno del Celos?”. ²Alora Jesus vocava a se un parve infante e le faceva star in lor medio, ³e les diceva: “Io dice vos le veritate: Nisi vos cambia e deveni sicut parve infantes, vos non entrara in le Regno del Celos. ⁴Quicumque ergo deveni tanto humile quanto iste parve infante, un tal persona es le major in le Regno del Celos. ⁵E qui recipe in mi nomine un tal infante recipe me. ⁶Ma qui scandalisa un de iste parve infantes qui crede in me, il esserea melio pro un tal persona suspender se un mola al collo e esser jectate in le profunditates del mar.

⁷Guai al mundo propter scandalos^[1]! Scandalos es satis necesse, ma guai al persona per le qual veni un scandalo! ⁸Si un tu mano o un tu pede te es causa de peccato^[2] abscinde lo e jecta lo via ab te: il es melio entrar in le vita eterne con solmente un mano o un pede, plus tosto que esser jectate in le foco eterne con ambe tu manos e pedes. ⁹E si tu oculo te es causa de peccato, cava lo e jecta lo via ab te: il es melio entrar in le vita eterne con solmente un oculo, plus tosto que haber duo oculos e esser jectate in le foco del inferno^[3]. ¹⁰Guarda vos de contemner uno ex iste parve personas, nam io dice vos quia in celo lor angelos semper vide le facie de mi Patre celeste”.

Parabola del ove perdite

¹¹[Quia le Filio del Homine veniva pro cercar illes qui se perdeva]^[4]. ¹²Que pensa vos in re isto? Si alicuno possede cento oves, e uno ex illos se perdeva, nonne ille relinquerea le novanta-novem sur le montes e vaderea querer illo que errava? ¹³E si ille lo trova – io dice vos le veritate – ille se allegrarea pro illo magis quam pro le novanta-novem que non errava! ¹⁴In le meme maniera, vostre Patre in celo non vole que va perir non mesmo uno de iste parve personas.

Le restauration de relationes inter christianos

¹⁵Si un tu fratre in le fide pecca contra te, accede le privatemente e reproba le. Si ille audi tu plancto e lo confessa, tu habera reganiate tu fratre. ¹⁶Si, tamen, ille refusa de considerar tu plancto^[5], prende con te un o duo altere personas e retorna ad ille, ut tu parolas sia confirmate de duo o tres testes^[6]. ¹⁷Si un tal persona ancora refusa considerar tu plancto, porta tu caso coram le ecclesia. Si ancora, tamen, ille refusa de audir mesmo le ecclesia, tracta un tal persona sicut un pagano^[7] o un corrupte collector de impostos.¹⁸Io dice vos le veritate: quecunque vos liga super terra, essera ligate in celo; e quecunque tu solve super terra, essera solvite in celo. ¹⁹Itero io dice vos: Si duo ex vos se accorda hic super terra in peter quecunque, mi Patre in celo lo facera pro vos. ²⁰Quia ubi duo o tres es congregate in mi nomine, ibi io es in lor medio”.

Parabola del debitor qui non esseva preste a pardonar

²¹Alora Petro le accedeva e le peteva: “Senior, quotiens deberea io pardonar alicuno qui peccava contra me? Usque septe vices?”. ²²Jesus le replicava: “Io non te dice usque septe vices, sed usque septanta vices septe!

²³Igitur, le Regno del Celos pote esser comparate a un rege qui decideva de actualisar su contos con su servitores qui se habeva facite prestar moneta. ²⁴Quando ille comenciava examinar su contos, le esseva portate uno qui le debeva un grandissime summa de moneta^[8].²⁵Quia ille non habeva un tal amonta, le senior ordinava que ille esseva vendite – insimul a su uxor, infantes e tote lo que ille possedeva- pro pagar le debita. ²⁶Le homine, tamen, se prosterneva coram su senior e le implorava: “Habe patientia con me, e io te pagara toto”. ²⁷Alora le senior habeva pietate de ille su servitor, le dimitteva e remitteva tote su debita. ²⁸Ma quando ille servitor quitava le rege, ille trovava uno de su conservos qui le debeva cento monetas^[9] de argento e, tenente le per le gurgite, le suffocava, dicente: “Paga me subito lo que tu me debe!”. ²⁹Igitur su conservo cadeva a su pedes e le rogava, dicente: “Habe patientia con me, e io te pagara toto”. ³⁰Su creditor, tamen, non voleva attender. Ille le faceva arrestar e imprisionar donec le debita haberea essite pagate in toto. ³¹Quando alcunes de su conservos videva isto, illes esseva valde contristate. Assi illes vadeva al rege e le contava tote lo que il habeva evenite. ³²Tunc le rege convocava le homine al qual habeva remittite su debita e le diceva: “Servitor inique! Io te remitteva tote tu grande debita, quia tu me implorava. ¹³³Esque tu non haberea debite alsi haber misericordia de tu confratre, justo como io habeva misericordia de te?”. ³⁴Alora le irate rege faceva imprisionar e torturar ille homine usque ille haberea pagate tote su debita. ³⁵Le mesmo facera con vos mi Patre celeste si vos refusa pardonar vostre fratres con tote vostre corde.

Notas

O “petra de scandalo”.
O “te scandalisa”.
O “Gehenna”.
Iste verso non se trova in le plus importante manuscriptos.
O “non te audi”.
Un citation ab Deuteronomio 19:15.
Litt. “un Gentil”, un estraniero al communitate del fide.
Litt. “Dece milles talentos”.
O “cento denarios”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Nove_Testamento/Mattheo/Mattheo_18

Psalmo 149

Psalmos

149. Canta al Senior un cantico nove

ːIsto es un gaudiose canto de laude que le populo de Deo, su fideles, eleva a lor Creator e Salvator. Le mundo les dispreciava e les opprimeva, ma finalmente illes mesme executara le judicio de condemnation que Deo decretava contra lor oppressores.

¹Alleluia! Canta al Senior un cantico nove; canta su laudes in le congregation de su fideles^[1]. ²Que Israel se allegra in su Creator; que le populo de Jerusalem^[2] exulta in su Rege. ³Que illes lauda su nomine con dansas; que illes le lauda con le accompaniamento de tamburinos e harpas. ⁴Quia Deo se complace de su populo; ille honora le mansuetos con su salvation^[3]. ⁵Que le fideles jubila in le gloria de lor salvation; que illes canta de gaudio in lor lectos.

⁶Que le laudas de Deo sia in lor buccas e un gladio acutiate in lor manos ⁷ut executar vengiantia super le nationes e castigar le populos; ⁸ut ligar lor reges con pedicas e lor nobiles con catenas de ferro; ¹ut executar le judicio decretate^[4] contra illes. Isto es le gloriose privilegio que Deo dava a su fideles. Alleluja!

Notas

O “in le ecclesia del sanctos”, ubi se congrega le credentes, le pies, le חסידים.
O “filios de Sion”.
O “liberar les”.
O “scribite”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Psalmos/Psalmos_149

Lecturas biblic pro Dominica 23 Augusto 2020

Dominica 23 augusto 2020 – Dece-secunde Dominica post Pentecoste

Lecturas biblic: Psalmo 124; Exodo 1:8–2:10; Romanos 12:1-8; Mattheo 16:13-20

Le populo de Deo, propter su vocation e character particular, es appellate a distinguer se clarmente, ab le puncto de vista moral e spiritual, ab le resto del societate human. Isto esseva ver in le antiquitate e remane applicabile ancora hodie. Le vocation imprescindibile al anti-conformismo lo causava e lo causa ancora hodie multe problemas, quia plure es le tentativas de subjectar e mesmo de destruer le ecclesia del Senior. Illos es “tentativas”, quia nihil e nemo unquam successara facer lo completemente. Le ration de isto es exprimite del lecturas biblic de iste dominica, que assecura nos como le propositos de Deo non pote esser frustrate in alicun maniera. Deo promitteva, de facto, de remaner semper juxta le Sues, de liberar les e de vindicar les con su potentia. Illes es un organismo vivente al servicio de lor Senior.

Inimicos externe e inimicos interne pare render semper plus precari le equilibrio e le superviventia del populo de Deo e de su institutiones. Nos vide isto constantemente in le curso del historia, jam in le tempore del Vetule Testamento. Quante adversarios haberea volite – e ancora volerea – destruer le Ecclesia del Senior! Illes non successava facer lo, e nunquam illes successara. Quare? Vamos vider le responsa in le Parolas del Psalmo 124.

Si le Senior non habeva essite con nos. “Si le Senior non habeva essite con nos,” que Israel lo dice nunc, “si le Senior non habeva essite con nos, quando homines surgeva contra nos, illes haberea ingurgitate nos vive, quando lor furor irasceva contra nos. Le aquas haberea inundate nos; le currentes haberea subito submergite nos. Si, aquas rabiose haberea facite nos necar.

Sia benedicite le Senior, que non permitteva a lor dentes de eveller nos. Nos escappava como un ave ab le rete del chassator. Le rete se lacerava e nos es libere nunc! Nostre adjuta veni del Senior, qui faceva celo e terra” (Psalmo 124).

II.

Moses es un del personages le plus importante del historia del antique populo de Deo. Ille es qui Deo seligeva pro guidar le populo de Deo ab le sclavitude in Egypto al libertate e al Terra del Promissa. Sue es grande parte del texto del prime cinque libros del Biblia, le Pentateucho o Torah. Sue es le structura juridic del Lege revelate moral e ceremonial del populo de Deo. Ab le libro del Exodo, capitulos e 2, hodie nos lege le preludio a su historia, per le qual Deo developpa providentialmente su eterne propositos.

“Un nove rege, que non habeva cognoscite Joseph, veniva al poter super le Egypto. Ille diceva a su populo: “Reguarda al populo de Israel: illes es troppo numerose e troppo potente pro nos. Vamos ager con astutia con illes. Si illes se multiplica ancora de plus, in le die que nos face un guerra illes poterea alliar se con nostre inimicos pro combatter nos e postea dominar iste pais”.

Alora le egyptianos imponeva super illes superintendentes a labores fortiate pro vexar les con lor gravamines, e assi illes construeva pro le Pharaon le citates de approvisionamento de Pithom e Rameses. Ma tanto illes les opprimeva, quanto plus le israelitas multiplicava se e cresceva, e le egyptianos considerava les un menacia. Pro isto illes sclavisava le israelitas tractante les con duressa. Illes amarisava lor vita con dur travalios: preparar le argilla, facer briccas e occupar se de tote le labores del campos. Toto lo que illes habeva a facer esseva cargate con duressa.

Il habeva duo obstetrices hebree que se appellava una Sephora e le altere Puah. Le rege de Egypto les diceva: “Quando vos adjuta le feminas hebree a delivrar, si vos vide que le infante es un masculo, occide le, se un femina lassa la viver. Le obstetrices, tamen, temeva Deo, e non faceva como le rege del Egypto habeva comandate las: illas lassava viver le masculos. Alora le rege mandava a vocar le obstetrices e diceva les: “Lo que intendeva vos facer? Vos lassa viver le pueros!”. Illas le respondeva: “Il es proque le feminas hebree non es como le feminas egyptian: illas es vigorose. Illas parturi ante le arrivata del obstetrice”. Deo, ergo, esseva complacite de ille obstetrices e le populo cresceva e veniva esser multo numerose, e al obstetrices, que habeva habite timor de Deo, ille les dava un descendentia. Alora Pharaon comandava a tote su populo: “Vos debe jectar in le fluvio cata masculo que nascera, ma lassa viver tote le feminas”.

Circa in ille tempore, un homine del tribo de Levi se maritava con un femina del mesme stirpe. Ille femina concepiva e pareva un filio. Quando illa videva que le puero esseva un puero multo belle, illa le occultava per tres menses, ma quando illa non le poteva plus celar, illa prendeva un corbe de papyro, lo liniva con bitumine e pice, poneva le puero in le corbe e le exponeva longe le ripas del fluvio inter le cannas. Le soror del infante stava procul a vider lo que le haberea occurrite.

Deinde, le filia del Pharaon descendeva pro lavar se in le fluvio, durante que su attendentes camminava preter le margine del fluvio. Quando le princessa videva le corbo inter le cannas, illa mandava una de su attendentes a prender lo. Aperiente lo, illa videva in illo le infante, un puero, que gemeva – e illa sentiva compassion pro ille e diceva: “Iste es certemente uno del infantes del Hebreos”.

In ille momento le soror del puero se approchava e diceva: “Io poterea vader e trovar un del feminas hebree que poterea nutrir pro te ille infante!”. Le princessa replicava: “Bon idea! Vade!”. Assi le puera partiva e vocava le matre del infante. Le filia del Pharaon la diceva: “Prende iste infante e nutri le pro me, e io te pagara un gage”. Assi le femina portava su puero a domo e le nutriva. Quando le puero cresceva bastante, su matre le reportava al filia del Pharaon, que le adoptava como su proprie filio. Illa le vocava Moses, dicente: “Quia del aqua io le prendeva” (Exodo 1:8-2:10).

III.

Le populo de Deo, tam in le Vetule Testamento quam in le Nove, es appellate a distinguer se moralmente e spiritualmente ab le resto del societate human. De facto, illo ha deberes specific a complir in iste mundo, que non debe esser nullemente compromittite. Le populo de Deo servi le eterne propositos de Deo in le historia. Propter isto, Deo confere a cata un de su membros particular habilitates e competentias que contribue insimul al commun projecto. Illo es un corpore, un organismo vivente e como tal nos lo debe comprender. Tote isto lo exprime le Apostolo Paulo in le capitulo 12 de su Epistola al Romanos. Vamos audir:

Le vita consecrate del credente. “De consequentia, io exhorta vos, fratres e sorores, pro le misericordia de Deo, a offerer vostre corpores in sacrificio – vivente, sancte e agradabile a Deo. Isto es vostre culto rational. Non conforma vos al mundo presente, ma sia transformate per le medio del renovamento de vostre mente, de sorta que vos pote verificar qual es le voluntate de Deo, lo que es bon, acceptabile e perfecte. Pois que, in virtute del gratia que me esseva accordate, io dice a cata uno de vos de non intertener un concepto de se mesme plus alte de lo que vos deberea haber, ma pensa de se mesme con bon judicio secundo le mensura del fide que Deo distribueva a cata uno de vos. Durante que in un corpore il ha multe membros, e non tote le membros ha le mesme function, nos, qui es multes, es un sol corpore in Christo. Individualmente es membros que pertine le unes al alteres, de maniera que nos ha donos differente secundo le gratia que esseva nos accordate. Si le dono es le prophetia, qui lo recipeva debe utilisar lo in proportion a su fide. Si illo es le servicio, on debe servir; si illo es inseniar, on debe inseniar. Si illo es le exhortation, on debe exhortar; si illo es contribuer, on debe facer lo con simplicitate; si illo es governar, on debe facer lo con diligentia; si illo es monstrar misericordia, on debe facer lo con allegressa” (Romanos 12:1-8).

IV.

Le Senior e Salvator Jesus Christo ha un su determinate identitate e mission a complir. Le mundo non lo recognosce, lo falsifica, non lo apprecia in su juste valor ni lo tene in le debite consideration. Iste identitate de Jesus, tamen, es clar pro illes al quales Deo aperi le oculos del mente e del corde pro recognoscer lo e proclamar lo. Illes es le personas que ha essite appellate a pertiner al populo de Deo, su Ecclesia. Le recognoscimento explicite e public proclamation del identitate de Jesus de Nazareth, es le petra de fundation de ille domo spiritual, le Ecclesia de Christo, que nihil e nemo unquam potera destruer. Illes probava e continua probar de facer lo, ma frustra, quia lo que Deo establi non pote esser removite.

Le confession de Petro. “Quando Jesus perveniva in le region de Cesarea Philippi, ille peteva a su discipulos: “Que dice le gente in re le identitate del Filio del Homine?”. Illes respondeva: “Alcunes dice Johannes le baptisator, alteres Elia, e alteres ancora Jeremia o un del prophetas”. Alora Jesus les diceva: “Ma vos, qui dice vos que io es?”. Simon Petro respondeva: “Tu es le Christo, le Filio del Deo vivente”. Jesus le replicava: “Tu es beate, Simon, filio de Jona, quia mi Patre in celo te lo revelava. Tu non apprendeva isto de ulle esser human! E io te dice que tu es Petro, e justo super un tal petra io edificara mi ecclesia, e le potentia del morte non prevalera contra illo. Io te dara le claves del regno del celos. Quecunque tu ligara super le terra, essera ligate in le celos, e quecunque tu relaxara super le terra, essera relaxate in celo”. Tunc Jesus commandava a su discipulos de non dicer a alicuno que ille es le Christo” (Mattheo 16:13-20).

Oration

Concede, oh misericordiose Deo, que tu Ecclesia, congregate insimul in unitate per le medio de tu Spirito Sancte, pote manifestar tu potentia inter omne populos, al gloria de tu Nomine, per Jesus Christo, nostre Senior, qui vive e regna con te e con le Spirito Sancte, un sol Deo, nunc e semper. Amen.

Jeremia, cap. 22

Jeremia

22

Un message pro le reges de Juda

¹Le Senior me diceva: “Descende al palatio del rege de Juda e da le ibi le message que tu recipeva ab me pro ille. Dice le: ²“Audi la parola del Senior, oh rege de Juda, qui sede sur le throno de David. Que tu attendentes e tu subjectos, qui passa per le portas de iste palatio, lo audi alsi. ³Le Senior dice: ‘Practica le derecto e le justitia. Libera illes qui esseva derobate ab illes que les opprime. Non exploita o maltracta le estranieros qui vive in tu terra, infantes sin patre, o viduas. Non occide^[1] personas innocente in iste pais. ⁴Si tu obedi diligentemente a iste parolas, alora il habera semper un descendente de David que sede super le throno hic in Jerusalem. Le rege cavalcara per le portas del palatio in carros e super cavallos con su parada de attendentes e subjectos. ⁵Si vos refusa obedir a iste parolas, tamen, io, le Senior, jura solemnemente que iste palatio devenira un cumulo de ruinas”.

Un message in re le Palatio

⁶Ora, isto es lo que dice le Senior in re le palatio real de Juda: “Pro me iste placia es tanto desirabile quanto un autentic foresta de Gilead. A mi oculos illo es como le montes silvose del Libano. Io jura, tamen, que io lo rendera como un deserto, cuje villages ha essite deserite. ⁷Contra illo io mandara destructores con lor hachas e hachettas. Illes hachara su belle pannellos de cedro e columnas, e los jectara in le igne. ⁸Gente de altere nationes transitara per le ruinas de iste citate e dicera le unes al alteres: ‘Quare le Senior destrueva un tal grande citate?’ ⁹E le responsa essera: “Quia illes infringeva lor pacto con le Senior lor Deo e adorava deos estranie e les serviva’”.

Un message in re Jehoahaz

¹⁰“Non plora pro le rege qui esseva occidite. Non lunge pro ille. Plora, plus tosto, pro le rege que esseva exiliate, quia ille nunquam plus retornara, ni videra plus le terra ubi ille nasceva.

¹¹Quia isto dice le Senior a Shallum, filio de Josia, qui succedeva a su patre como rege de Juda, ma esseva portate in exilio. Ille ha dicite: ‘Ille nunquam retornara plus a in iste terra, ¹²quia ille morira in le terra in le qual ille esseva portate captive. Ille nunquam plus videra iste pais”.

Un message in re Jehoiakim

¹³Guai al rege qui edifica su palatio sin equitate e su cameras superior injustemente, empleante su compatriotas como sclavos pro nihil sin dar les ulle gage pro lor labor. ¹⁴Ille dice: ‘Io me edificara un large palatio con spatiose cameras superior’. Ille aperi pro se fenestras, coperi le muros de pannellos de cedro e los pinge de rubie. ¹⁵Un belle palacio de cedro, tamen, non te rende un grande^[2] rege! Tu patre, Josia, se contentava de haber satis a mangiar e biber, e ille faceva lo que es juste e eque. Pro isto toto le vadeva ben. ¹⁶Ille confereva justitia e adjutava le povres e le necessitoses. Pro isto toto vadeva ben pro Juda. Le Senior dice: Illo es un bon exemplo de lo que significa cognoscer me. ¹⁷Tu, tamen, ha oculos solmente pro aviditate e dishonestate! Tu assassina le innocentes, opprime le povres e regna impietosemente”. ¹⁸Propter tote isto, isto es lo que le Senior dice in re Jehoiakim, filio de Rege Josia: “Le populo non lugera pro ille, dicente: “Isto me rende triste, fratre mie! Isto me rende triste, soror mie!”. Illes non lugera pro le rege, dicente: ‘Povre, povre senior! Povre, povre majestate!”. ¹⁹Ille essera inhumate como un asino morte, trahite foras de Jerusalem e jectate foras del portas!”.

Admonition a Jerusalem

²⁰“Populo de Jerusalem, ascende al Libano e clama in lucto. Vade al pais de Bashan e leva tu voce forte. Clama in lucto sur le montes de Moab. Quia tote tu amicos e alliatos^[3] esseva completemente destruite. ²¹Io te admoneva quando tu te sentiva secur, ma tu diceva: ‘Io refusa de audir te’. Isto es justo lo que tu faceva desde tu juventute: tu nunquam me prestava attention! ²²Mi judicio sufflara via tote tu governantes^[4] como in vento de tempesta. Tu amicos alliate vadera in captivitate. Alora certo tu videra tu disgratia e essera avergoniate propter tote le cosas mal que tu faceva. ²³Tu te senti secur como un ave que nidifica in le cedros del Libano. Quanto, tamen, tu gemera quando le dolores del judicio cadera super te! Illos essera como le dolores de un femina parturiente!”.

Un message pro Jeconia

²⁴Le Senior dice: “Tanto securmente quanto io es le Deo vivente, tu, Jeconia^[5], rege de Juda, filio de Jehoiakim, non essera plus le representante sur le terra de mi autoritate. Certo io retirara ille tu derecto^[6]. ²⁵Io te consignara in le manos de illes que vole occider te e que tu time. Io te consignara a Rege Nebuchadnezzar de Babylonia e a su soldatos chaldee. ²⁶Io expellera de iste terra te e le matre qui te generava, e vos ambe morira in un terra estranie, non le terra in le qual tu nasceva”. ²⁷Vos nunquam plus retornara a in iste terra, que vos tanto desira revider!

²⁸Quare iste homine, Jeconia, es sicut un vaso frangite e abandonate? Quare ille e su filios debe esser exiliate in un terra estranie que non mesmo illes cognosceva? ²⁹Oh Terra, terra, terra de Juda! Audi le message del Senior: ³⁰Le Senior dice: “Que le registros va monstrar que iste homine, Jeconia non habeva successores. Ille esseva un fallimento, quia nemo inter su filios le succedera sur le throno de David pro governar Juda”.

O “effunde sanguine”.
O “gloriose”.
Litt. “amatores”.
O “pastores”.
Ille es le mesme Jehoiakin.
Litt. “Mesmo si tu esseva le anulo de mi mano dextere, inde io lo evellera”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Jeremia/Jeremia_22

Psalmo 124

Psalmos

124. Si le Senior non habeva essite con nos

Israel recognosce que il es Deo qui les salva ab le continue attaccos de un mundo que les odia.

¹Un cantico del peregrinos que ascende a Jerusalem. Un psalmo de David. “Si le Senior non habeva essite con nos,” que Israel lo dice nunc, ²“si le Senior non habeva essite con nos, quando homines surgeva contra nos, ³illes haberea ingurgitate nos vive, quando lor furor irasceva contra nos. ⁴Le aquas haberea inundate nos; le currentes haberea subito submergite nos. ⁵Si, aquas rabiose haberea facite nos necar.

⁶Sia benedicite le Senior, que non permitteva a lor dentes de eveller nos. ⁷Nos escappava como un ave ab le rete del chassator. Le rete se lacerava e nos es libere nunc! ⁸Nostre adjuta veni del Senior^[1], qui faceva celo e terra.

Notas

O “es le nomine del Senior”.

https://wikisource.org/wiki/Biblia/Vetule_Testamento/Psalmos/Psalmos_124