Dominica 21 Junio 2020 – Tertie Dominica post le Pentecoste

Lectura biblic: Psalmo 86; Mattheo 10:24-39; Genesis 21:8-21; Romanos 6:1-11

Le lecturas biblic del tertie dominica post Pentecoste, pone in particular evidentia como, in iste mundo hostil a Deo, confessar e viver consistentemente le fide biblic, sovente causa opposition violente. Nos vide isto in le vicissitude de David, representate in Psalmo 86. David, angustiate per su inimicos que le perseque, trova in Deo su consolation e fortia. Nos pote alsi vider iste facto in le lectura del Evangelio, in Mattheo 10:24 e sequentes, ubi Jesus adverte su discipulos que illes haberea essite durmente adversate como ille ipse lo esseva. Isto non debe ni discoragiar su discipulos, ni facer les facer compromissos con le mundo que les perseguita. In le sperantia e in le certitude del victoria final de Deo in Christo reside lor fortia. Le tertie lectura, tamen, trahite ab Genesis 21, le vicissitude del filio que Abraham generava con su serva Agar, emphatisa alsi como disagradabile pote esser le manco de fide in le promissas de Deo, consequentias que Deo, in su misericordia, repara. Le pardono e le tolerantia de Deo, nonobstante, non pote esser pro nos un pretexto pro minimisar le peccato, o como un sorta de licentia a peccar. Al contrario, illos debe esser un stimulo al obedientia, recognoscente que quid Deo nos commanda es semper bon e juste. Isto es lo que nos trova in le ultime lectura, trahite ab le littera al Romanos.

I.

In le Psalmo 86, que nos va leger nunc, nos trova un mixtura de precaria e de reflection. Se tracta de un fide que nutri e fortifica nos, insimul a laude e actiones de gratias. Nam David habeva trovate difficile fugir ab le angustias in le quales ille habeva se trovate, ille pone in contrasto su situation difficile con le infinite bontate e potentia de Deo. In ultra, non solmente ille simplemente pete de esser liberate de su inimicos, ma ille prega ut le timor de Deo sia implantate e firmemente radicate in su corde.

“Inclina, Senior, tu aures e exaudi me, quia io es inope e paupere. Custodia mi anima, quia io me consecrava a te. Deo mie, salva tu servitor, qui confide in te. Sia misericorde de me, oh Senior, quia a te io clama tote le die. Allegra le anima de tu servitor, quia a te, oh Senior, io elevava mi anima. Quia tu, oh Senior, es bon e preste a pardonar. Tu manifesta grande misericordia verso tote les qui te invoca. Oh Senior, audi mi oration; presta attention a mi deprecation. In le die de mi tribulation io clamava a te, quia tu me exaudi. Nemo inter le dios es simile a te, oh Senior, e nemo pote facer le obras que tu face. Tote le gentes, que tu faceva, venira e adorara coram te, oh Senior, e glorificara tu nomine, quia tu es magne e face meravilia: solmente tu es Deo. Oh Senior, doce me tu vias, ut io pote viver secundo tu veritate. Rende mi corde pur, ut io time tu nomine. Io va confider in te, Senior mi Deo, con tote mi corde, e io glorificara tu nomine in eterno. Quia tu misericordia es grande super me. Tu me liberava ex le profunditates del inferno. Oh Deo, homines superbe insurgeva contra me: un banda de homines violente essaya de occider me: illes ha nulle consideration pro te. Ma tu, oh Senior, es un Deo de compassion e de misericordia. Tu es patiente e plen de compassion e veritate. Respice in me e sia misericordiose verso me. Da a tu servitor tu fortia. Libera iste filio de tu serviente. Manda me un signo de tu favor, ut illes qui me odia lo vide e sia avergoniate, quia tu, oh Senior, me adjutava e me consolava” (Psalmo 86).

II.

Poner se del parte de Christo como su discipulos, etiam hodie non es unquam facile, pois que sovente illo implica un contraposition al maniera de pensar e de viver que prevale in iste mundo. Iste mundo, de facto, non tolera de esser ponite in question e super toto illo non tolera qui non se conforma a su principios e impositiones. Tote isto poterea implicar un aperte persecution pro ille christianos que non se submitte al regimes de iste mundo, a lor menacias e intimidation. Esque le christianos deberea timer tote isto? No, illes non deberea timer mesmo le morte, non solmente quia lor perspectivas es plus large de illos de iste mundo, ma quia il essera le Christo, finalmente, a prevaler e a vindicar se de tote su adversarios. Nos debe solmente esser consistente e perseverante. Vamos audir lo que dice a iste reguardo Jesus, in le Evangelio secundo Mattheo.

“Un discipulo non es plus eminente que su magistro, ni un servo plus eminente de su domino. Pro le discipulo il suffice esser sicut su magistro, e le servo sicut su domino. Si illes vocava le patre del famila Beelzebul, quanto magis le membros de su familia! Ergo, non time illes, quia il ha nihil occulte que non essera revelate e nihil secrete que non essera rendite cognoscite. Quid io dice vos in le tenebras, proclama lo in le lumine, e quid es susurrate in vostre aures, proclama lo sur le terassas de vostre domo a que omnes lo audi! Non time illes qui occide le corpore ma non pote occider le anima. Time Deo solmente, le qual pote destruer tanto le anima quanto le corpore in le inferno. Qual es le precio de duo passeres – un moneta de cupro! Nonobstante, non mesmo un de illos cade in terra sin le voluntate de vostre Patre. Mesmo tote le capillos de vostre capite es numerate. Ergo, non time: vos es multo plus preciose quam multe passeres. Omnes, ergo, qui me confessara coram le homines, io alsi les confessara coram mi Patre, qui es in celo; Tamen, quicunque me denegara coram homines, io alsi les denegara coram mi Patre, qui es in celo. Non suppone que io veniva a portar pace in terra! Io non veniva a portar pace, ma un gladio! Io veniva separar un homine adverso su patre, e un filia adverso su matre e un filia affin adverso su matre affin, e le inimicos de un homine essera le membros ipse de su familia. Quicunque ama patre o matre plus quam me, non es digne de me, e quicunque ama filio o filia super me, non es digne de me. E quicunque non prende su proprie cruce e me seque non es digne de me. Quicunque se attacca a su vita la perdera; e qui perde su vita propter me, la retrovara” (Mattheo 10_24-39).

III.

Le patriarcha Abraham e su uxor Sarah habeva evidente difficultate de creder al certe completion del promissas que Deo les habeva facite, illo es que, nonobstante lor etate avantiate, illes haberea habite un filio. Illes, tamen, se faceva sasir per le anxietate e, non volente plus attender, illes accepta que Abraham genera un filio con lor serva Agar. Il haberea nascite Ismael qui, quanquam legitimemente herede de Abraham, haberea semper essite pro ille familia “un problema”, un enoio. In le episodio que nunc nos va leger, Sarah successa a facer bannir Agar e Ismael. Deo, nonobstante ille error, in su misericordia haberea semper benedicite alsi Ismael e su descendentes. 

“Le infante cresceva e esseva dislactate. Abraham preparava un grande festa in le die de su dislactation. Sarah, tamen, remarcava que le filio de Agar, le Egyptiana – le filio que Agar habeva generate pro Abraham – le derideva. Assi illa, adressante se a Abraham, le diceva: “Va bannir ille serva con su filio, quia le filio de ille serva non devenira un herede insimul a mi filio Isaac!”. Le requesta de Sarah multo displaceva a Abraham, quia Ishmael esseva alsi su filio. Ma Deo diceva a Abraham: “Non angustiar te a causa del puero e de tu serva. Face tote lo que Sarah te dice, proque tu legitime descendentia essera considerate a partir de Isaac. Io, tamen, io facera devenir un grande nation le filio del serva, quia ille es alsi tu filio”. Ita Abraham se levava mane, prendeva alicun alimentos e un contenitor de aqua e los dava a Agar. Ille los poneva super su spatulas, le dava su filio, e la dimitteva. Assi, illa incipeva errar sin proposito in le deserto de Beersheba. Quando le aqua del contenitor habeva se exhaurite, illa pulsava le infante subtus un arbusto. Deinde illa vadeva e se poneva a seder a un certe distantia de ille, circa a un tiro de arco procul, quia illa pensava: “Io refusa vider morir le infante”. Assi illa sedeva contra e plorava desperatemente. Deo, tamen, audiva le voce del puero. Le angelo de Deo del celo vocava Agar e la diceva: “Que es, Agar? Non timer, quia Deo audiva le voce del puero justo in le loco ubi ille se trova. Leva te! Prende le puero e tene le per mano, quia io rendera su descendentes un grande nation”. Alora Deo aperiva le oculos de Agar e ille videva un puteo plen de aqua. Subito illa reimpleva le contenitor de aqua e faceva biber le puero. Deo esseva con le puero durante su crescentia in le deserto. Ille habitava in le deserto de Paran e deveniva un archero valente. Su matre trovava pro ille un uxor ab le terra de Egypto” (Genesis 21:8-21).

IV.

Le gratia de Deo, offerite nos gratias le obra del Salvator Jesus Christo recipite per le medio del fide, gania nos le pardono, le remission de nostre peccatos. Isto, tamen, nos non lo pote considerar un excusa, un justification pro minimisar o subvalutar le peccato, un pretexto pro transgreder le lege moral de Deo, como si le pardono esserea “guarantite”. Redimite ab le fortia e ab le consequentias del peccato, le christiano “mortifica” le proprie tendentias a peccar, e apprende del Christo, que ille ama, un nove stilo de vita. Vamos leger lo que le Apostolo Paulo scribe in su littera al Romanos.

“Que dicera nos, alora? Esque nos debe remaner in le peccato a que le gratia va abundar? Absolutemente no! Como poterea nos qui moriva al peccato, viver ancora in illo? Esque vos non sape que tote illes que esseva baptisate in Christo Jesus, esseva baptisate in su morte? Ergo, nos esseva sepelite con ille per medio del baptismo in le morte, a fin que sicut Christo esseva resuscitate del mortos per medio del gloria del Patre, assi nos va viver un nove vita. Pois que si nos esseva unite a ille in maniera simile a su morte, nos certemente essera alsi unite in maniera simile a su resurrection. Nos sape que nostre vetule homine esseva crucifigite con ille a que le corpore del peccato non domina plus super nos de sorta que nos non sia plus sclavos del peccato. (Proque alicuno que moriva esseva liberate del peccato). Ora, si nos moriva con Christo, nos crede que nos alsi vivera con ille. Nos sape que Christo resuscitava del mortos e ille non morira plus. Le morte non pote plus dominar le. A causa del morte que ille moriva, ille moriva al peccato un vice pro semper, ma le vita que ille vive, ille lo vive pro Deo. Assi considera vos mesme morte al peccato, ma vivente pro Deo in Christo Jesus” (Romanos 6:1-11).

Oration

Oh Senior! Face nos haber un perpetue amor e reverentia pro tu sancte Nomine, quia tu nunquam falle in adjutar e governar illes qui tu establiva super le firme fundation de tu miserricordia; per Jesus Christo nostre senior, qui vive e regna con te e con le Sancte Spirito, un sol Deo, nunc e semper. Amen.

Dominica 14 Junio 2020 – Secunde Dominica post le Pentecoste.

Benvenite! Le lecturas biblic de iste dominica, le secunde post Pentecoste, emphatisa como, reconciliate con Deo per le fide in le Senior e Salvator Jesus Christo, Deo non es plus, pro nos un entitate nebulose, un abstraction, ma un preciose e amabile amico que accompania nos semper. Nos face le experientia de su fidelitate al promissas de su Parola e provide a nostre debilitates. Como nos va audir in le lectura del Psalmo, nos adressa nos a Ille e le dice: “Io te ama, o Senior, con tote mi corde”.

I.

Ex le Psalmo de iste dominica emerge le antithese: “Io ama Deo” e “Omnes es mentitores”. Iste ultime affirmation on lo poterea considerar “un exaggeration”. Si nos, tamen, considera toto ab le perspectiva de Deo , iste affirmation non deberea surprender nos, quia, de facto, le corruption moral e spiritual del creaturas human es multo grave. On poterea al minus dicer que omne virtute que le humanos pretende haber es multo relative e on debe haber con illes grande prudentia. Le selection del Salmista es clar: io prefere confider, amar e servir solmente Deo.

“Io ama le Senior proque ille exaudiva le voce de mi deprecation. (…) Io crede in te; isto es le ration que io diceva: “Io es grandemente afflicte”. In mi anxietate io clamava a te: “Omnes es mentitores”. Como pote io recompensar le Senior pro tote lo que ille faceva pro me? Io elevara le calice del salvation e laudara le nomine del Senior. Io complira le promissas que io faceva al Senior coram tote su populo. Le Senior considera multo preciose le vita de su sanctos. Oh Senior, vero io es tu servitor. Io es tu servitor, le filio de tu serviente. Tu laxava mi catenas e nunc io es libere. Io te offerera un sacrificio de action de gratias e invocara le nomine del Senior. Coram tote su populo io complira le votos que io faceva al Senior. Io lo facera in le cortes del domo del Senior, in le corde de Jerusalem. Alleluia!” (Salmo116:1, 10-17).

II.

“Esque forsan il ha qualcosa de impossibile pro le Senior?”. Isto es le phrase-clave, le question rhetoric, al qual se responde un “No!” emphatic, que sta al base del secunde lectura de iste dominica. Le eterne Deo porta in ante su planos in le historia defiante le logica e le sapientia human, lo que es possibile e lo que non es possibile. Con le nascentia de Isaac ab genitores que es troppo vetule pro generar filios, ille pone le fundationes pro le nascentia del populo de Israel, al qual Deo confideva le redemption del humanitate e in le qual haberea surgite le Salvator Jesus Christo. Deo es fedel e honora cata su promissa.

Tres visitatores special. “Le Senior appareva a Abraham juxta le Querco de Mambre durante que ille sedeva al entrata de su tenta durante le tempore le plus calide del die. Abraham levava su oculos e subito le appareva tres homines que stava prope de ille. Quando ille les videva, ille iva currente a lor incontro ab le entrata del tenta e les dava le benvenita prosternente se in terra. Ille diceva: “Mi Senior, si il te place, remane hic un poco con me, tu servitor. Reposa al umbra de iste arbore durante que aqua sia portate a vos pro lavar vostre pedes. E, nam tu honorava me, tu servitor, con iste visita, permitte que io prepara pro vos alco a mangiar pro refrescar vos ante prosequer vostreviage”. Illes replicava: “De accordo. Face como tu ha dicite”. Assi Abraham se hastava a in le tenta e diceva a Sarah: “Presto! Prende tres mensuras de flor de farina, impasta lo, e face panes”. Deinde Abraham curreva al grege e seligeva un vitello tenere e bon, e lo dava a un de su servitores, que rapidemente lo preparava. Abraham, pois, prendeva un poco de cualio e de lacte, insimul al vitello que habeva essite preparate, e poneva le alimento coram illes. Illes mangiava durante que ille stava juxta sub le arbore. Deinde illes le peteva: “Ubi es Sarah, tu uxor?”. Ille replicava: “Ibi, in le tenta”. Uno de illes diceva: “Io certemente retornara a te in iste tempore del proxime anno e tu uxor, Sarah, habera un filio”. (Ora Sarah habeva audite iste parolas al entrata del tenta, retro a ille). Abraham e Sarah esseva ambes vetule, de etate multo avantiate; Sarah de multe tempore habeva passate le etate de generar infantes. Assi Sarah rideva occultemente e pensava: “Post haber tanto extenuate, e mi senior alsi est vetule, poterea forsan io ancora haber le placer de generar filios?”. Alora le Senior diceva a Abraham: “Quare Sarah rideva e diceva: ‘Esque io vermente potera haber un infante durante que io es tanto vetule?’ Esque forsan il ha qualcosa de impossibile pro le Senior? Io retornara a te in iste tempore del proxime anno e Sarah habera un filio”. Deinde Sarah mentiva e diceva: “Io non rideva del toto!”, quia illa habeva pavor, ma le Senior diceva: “No! Tu rideva!”. (…) Deo visitava Sarah justo como ille habeva dicite e ille faceva pro Sarah lo que ille habeva promittite. Assi Sarah concipeva e pareva le filio de Abraham in su senectute, justo in le tempore establite que Deo la habeva annunciate. Abraham appellava su filio – le filio que Sarah le habeva generate – con le nomine de Isaac. In le octave die desde su nascentia, Abraham le circumcideva justo como Deo le habeva commandate facer. Ora, le etate de Abraham, quando su filio Isaac le esseva nascite, esseva de cento annos. Sarah diceva: “Deo me ha facite rider. Quicunque audira in re isto, ridera con me”. Sarah continuava dicer: “Qui haberea unquam dicite a Abraham que Sarah haberea allactate infantes? Quia io generava un filio pro ille in su senectute!” (Genesis 18:1-15, 21:1-7).

III.

Nos non pote salvar nos ipse coram Deo per le medio de nostre effortios – non importa quales. Nos es “sin fortia” quia grande es le corruption de nostre corde e le culpa de nostre peccato. Il es pro iste ration que Deo, in su misericordia, provideva nos in le Persona e obra de Jesus Christo lo que nos necessitava pro nostre redemption. Isto es lo que dice le tertie lectura biblic de hodie, extracte del littera del apostolo Paulo al christianos de Roma.

“Ergo, nam nos esseva declarate juste per e medio del fide, nos es nunc in pace con Deo per de nostre Senior Jesus Christo, per le qual alsi nos obteneva accesso per fide a iste gratia in le qual nos remane firme, e nos allegra nos del sperantia del gloria de Deo. Non solmente isto, ma nos allegra nos alsi quando nos suffre, proque nos sape que le suffrentia produce patientia, e le patientia un character probate, e le character probate sperantia. Le sperantia, de facto, non disappuncta, proque le amor de Deo esseva effundite in nostre cordes per medio del Spirito Sancte que nos esseva date. Proque quando nos esseva debile, a su tempore Christo moriva pro le impios. (De facto jam rarmente on trova un persona preste a morir pro un justo, benque forsan pro un homine bon alicuno hardirea morir). Deo, tamen, demonstra su amor pro nos in le facto que, quando ancora nos esseva peccatores, Christo moriva pro nos” (Romanos 5:1-8).

IV.

Le innumerabile tentativas de poner ordine a iste mundo con projectos politic de omne sorta con le therapias le plus differente, lassava nos omnes “fatigate e dispergite”, discoragiate, pessimista e resignate. Aliquando il ha personas qui essaya facer lo de novo, ma, finalmente, illes solmente augmenta le problemas e non los solve. Le sol sapiente guida o “pastor” qui nos necessita pro resolver le problemas de iste mundo, ha essite nos jam providite in le Persona e obra del Senior e Salvator Jesus Christo, que nos debe fidelemente sequer secundo le inseniamento del Biblia. Nos poterea obstinar nos in dicer que il non es assi, ma solmente a nostre damno. Sicut indica nos le quarte lectura de hodie, extraite del evangelio secundo Mattheo, il es Jesus qui libera, resana e redime. Necun altere. In iste texto nos trova alsi le nomines del dece-duo apostolos al quales Jesus confideva le diffusion de su obra. Le apostolos, insimul al prophetas del Vetule Testamento, es le columnas super le qual se appoia le interprisa del human redemptio, Illo succedera.

Laboratores pro le vinea. “Alora Jesus circulava per tote le citates e villages, docente in lor synagogas. Ille predicava le Evangelio del Regno e sanava ab omne sorta de maladias e infirmitates. Quando ille videva le turbas, ille los commiserava, quia illos esseva desolate e inope, sicut oves non habente pastor. Tunc ille diceva a su discipulos: “Le messe es multe, ma le laboratores es pauc. Ergo roga al Senior del messe ut ille manda laboratores in su agros”. Jesus convocava su dece-duo discipulos e les dava potestate super le spiritos immunde ut expeller los e sanar omne sorta de maladias e infirmitates. Istos es le nomines del dece-duo apostolos: le prime, Simon, appellate alsi Petro, e Andrea su fratre, e Jacobo, le filio de Zebedeo, e Johannes, su fratre; Philippo e Bartholomeo, Thomas e Mattheo, le collector de impostos, Jacobo, filio de Alpheo, Thaddeo, Simon, le zelota, Judas Iscariot, qui plus tarde le haberea traite. Jesus inviava le dece-duo apostolos e les dava iste instructiones: “Non vade per un via que conduce al regiones del paganos, e non entra in le citates del Samaritanos. sed plus tosto vade al populo de Israel, le oves perdite de Deo. Vade e annuncia a illes que le Regno del Celos se approximava. Sana le infirmos, resuscita le mortos, munda le leprosos, expelle demones; gratis vos recipeva, gratis va dar” (Matteo 9:35-10:8).

Oration. Oh Senior, nos te preca, mantenere firme tu familia, le ecclesia, in le fide e in le amor, ut, per le medio de tu gratia, nos proclama tu veritate con corage e administra tu justitia con misericordia; propter nostre Salvator Jesus Christo, qui vive e regna con te e con le Spirito Sancte, un sol Deo, nunc e semper. Amen.

Lecturas biblic: Psalmo 116:1, 10-17; Genesis 18:1-15, 21:1-7;  Romanos 5:1-8; Mattheo 9:35-10:8

Dominica 7 junio 2020 – Prime Dominica post Pentecoste 

Lecturas biblic: Psalmo 8; Genesis 1:1-2:4  Mattheo 28:16-20; 2 Corinthios 13:11-13

Le lecturas biblic de iste prime dominica post Pentecoste comprehende le prime capitulo del libro del Genesis e le Psalmo 8, que es ambes hymnos de laude a Deo le Creator pro su potentia, sapientia e providentia. Il ha, pois, le importantissime Grande Commission del ultime capitulo del Evangelio secundo Mattheo. In illo le Senior Jesus commanda a su discipulos de annunciar le message del Evangelio a tote le mundo, instruente le nationes a viver secundo le sapientia del Parola de Deo. Le quarte lectura, ab le secunde littera del apostolo Paulo al christianos de Corintho, es un exhortation al populo de Deo a testificar semper melio e in maniera concorde, que vermente le obra del Christo e Su Parola continua esser hodie efficace pro le salvation de iste povre mundo. Nos lo empleara como benediction final. Vamos ingagiar nos con fiducia in le obra de Deo!

I

In iste hymno al soveran Creator, le psalmista lauda le majestate de Deo e se meravilia que Deo ha date al humanos le dominio super le ordinamento create. Sicut tote le Psalmos, Psalmo 8 es un canto pro glorificar Deo. In particular, le gloria es date a Deo propter le meravilias de su Creation, meravilias que es tanto evidente que le gloria proveni mesmo ab le bucca de parve infantes, e isto ut avergoniar le inimicos del Senior. Le gloria de Deo proveni alsi propter le rolo particular que Deo dava al creatura human in le contexto de su meraviliose creation: “ tu le faceva solmente un poco inferior al angelos”.

“Oh Senior, nostre Senior, quanto admirabile es tu nomine per tote le terra! Tu gloria es plus alte que le celos. Tu faceva que mesmo ab le ore de infantes e babies lactante proveni tu laudes, ut avergoniar tu inimicos e destruer tote illes que te face opposition. Quando io vide tu celos, obra de tu digitos, le luna e le stellas que tu establiva, 4quid es le homine que tu le memora o le filio del homine que tu le presta attention? Tamen, tu le faceva solmente un poco inferior al angelos e le coronava de gloria e honor. Tu le ha appunctate dominar super le obras de tu manos. Tu subjectava toto a su autoritate: oves e bestial, includite le animales salvage, le aves del celo, le pisces in le mar, e toto lo que se move per le currentes del mares. Oh Senior, nostre Senior, quanto admirabile es tu nomine per tote le terra!” (Salmo 8).

II

Le conto del Creation in le prime capitulo del libro del Genesis, es un conto fundational del fide hebraic e christian: multes es le inseniamentos e le considerationes que on poterea facer a su reguardo. Illo establi un conception del mundo e del vita que se contrapone radicalmente e polemicamente sia al mythologias antique sia al ideologias moderne. Le populo de Deo non debe vergoniar se de affirmar lo con fortia e viver tote su salutar implicationes practic.

Le creation del mundo

¹In le principio Deo creava le celo e le terra. ²Le terra esseva informe e vacue e le tenebras^[1] coperiva le superficie del oceano^[2], e le Spirito de Deo^[3] planava super le aquas. ³Deo diceva^[4]: “Sia le lumine^[5]” e ecce le lumine! ⁴Deo videva que le lumine es bon^[6], e Deo separava^[7] le lumine del tenebras. ⁵Deo appellava le lumine Die e le tenebras Nocte, Assi il habeva un vespere e un matino, le Die Un.

⁶Pois Deo diceva: “Sia un firmamento^[8] in le medio del aqua que separa aqua de aqua”. ⁷Assi Deo faceva le firmamento e illo separava le aqua que esseva sub le firmamento del aqua que esseva super le firmamento. E il esseva assi. ⁸Deo appellava le firmamento Celo. Assi il habeva un vespere e un matino, le secunde die.

⁹Deo diceva: “Que le aqua sub le Celo se assembla in un sol loco e que appare le solo sic. E il esseva assi. ¹⁰Deo appellava le solo sic Terra e le insimul del aqua Mares. Deo videva que illo esseva bon. ¹¹Alora Deo diceva: “Que le terra produce le vegetation: herbas seminifere e arbores secundo lor species^[9] que produce fructos seminifere per tote le terra”. E il esseva assi. ¹²Le terra produceva le vegetation, le herbas secundo lor species e arbores secundo lor species producente fructo seminifere. Deo videva que tote isto esseva bon. ¹³Assi il habeva un vespere e un matino, le tertie die .

¹⁴Deo diceva: “Sia luminares in le firmamento celeste pro separar le die del nocte e pro signalisar le saisones^[10], le dies e le annos, ¹⁵e que del firmamento celeste illos illumina le terra. E il esseva assi. ¹⁶Deo faceva le duo grande luminares: le plus grande pro presider le die, e un del plus parve pro presider le nocte. Ille ha facite anque le stellas. ¹⁷Deo los collocava in le firmamento celeste pro illuminar le terra, ¹⁸pro presider le die e le nocte e pro separar le lumine del tenebras. Deo videva que isto es bon. ¹⁹Assi il habeva un vespere e un matino, le quarte die.

²⁰Deo diceva alsi: “Que le aquas essama de creaturas vivente e que aves vola super le terra sub le firmamento celeste”. ²¹Deo creava le grande monstros marin, tote le esseres vivente secundo lor species que se move intra le aqua e cata specie de animales alate. Deo videva que isto es bon. ²²Deo los benediceva^[11] dicente: “Sia fecunde, multiplica vos e replena le aquas del mares, e que le animales alate se multiplica super le terra. ²³Assi il habeva un vespere e il habeva un matino, le quinte die.

²⁴Deo diceva: “Que le terra produce esseres vivente de cata specie: bestial, reptiles e cata specie de animales domestic e salvage. E il esseva assi. ²⁵Deo faceva le bestias del terra secundo lor species, e bestial, e omne reptiles del terra secundo lor species. Deo videva que tote isto es bon.

²⁶Alora Deo diceva: “Vamos facer le homine a nostre imagine, secundo nostre similantia, e que domina le pisces del mar, le aves del celo, le bestial e tote le terra, e tote le reptiles que se move super le terra. ²⁷Assi Deo creava le homine a Su imagine, a imagine de Deo Ille les creava, masculo e femina ille les creava. ²⁸Deo les benediceva e diceva les: “Cresce e multiplica vos, replena le terra e subjecta lo; domina super le pisces del mar, le aves del celo e super tote le creaturas vivente que se move super le terra”.

²⁹Deo les diceva ancora: “Ecce, io dava vos omne herbas seminifere que il ha sur le terra e omne arbores que porta in se semine secundo lor species a que illos sia vostre alimento. ³⁰A tote le animales del terra, a tote le aves del celo e a tote le reptiles, a tote le esseres vivente del terra, io dona les le herba verde pro alimento”. E il esseva assi. ³¹Deo videva que tote lo que ille faceva es multo bon. Assi il habeva un vespere e il habeva un matino, le sexte die.

¹Igitur, le celos e le terra, con toto lo que in illos esseva contenite^[1], perveniva al completion. ²In le septime die Deo compliva le obra que ille faceva. Tote le labor in le qual ille esseva ingagiate cessava^[2] in le septime die. ³Assi Deo benediceva le septime die e lo declarava un die sancte, proque in illo ille cessava le labor del creation.

III

Ante retornar a Deo, su Patre, Jesus resurgite adressa a su discipulos le commission de vader per tote le mundo a diffunder le Evangelo e a instruer le nationes a viver secundo le salutar principios del Parola de Deo. Mattheo, qui reporta iste evenimento, non time de remarcar como alcunes inter le discipulos de Jesus habeva forte dubitas super le realitate de iste vision e super le necessitate de un tal commission. Con le descensa del Spirito Sancte, tamen, le dubitas haberea tosto disparite e illes haberea partite a complir con corage ille commission. Nos, christianos de nostre generation, es le resultato de lor obedientia e determinatione, e non continua a portar lo in ante, in le vive expectation del promittite retorno de Christo.

“Assi le dece-un discipulos vadeva a in Galilea al monte ubi Jesus les habeva dicite vader. Quando illes le videva, illes le adorava, ma alicunes dubitava. Accedente a illes, Jesus les diceva: “Omne potestate in celo e in terra me esseva date. Ergo vade e doce a omne gentes, baptisante los in le nomine del Patre, e del Filio, e del Spirito Sancte. Doce a illos de observar quecunque io commandava vos. E ecce, io es con vos omne dice, usque al consummation del etate” (Matteo 28:16-20).

IV

Le quarte breve lectura de hodie es trahite ab le conclusion del secunde epistola del apostolo Paulo al Corinthios. Se tracta de exhortationes adressate al populo de Deo pro un testimonio concorde al realitate e al efficacia del obra de Christo in illes. Nostre intention es prender los seriemente!

“Finalmente, fratres e sorores, sia gaudiose, pone toto in ordine, sia incoragiate, concorda le unes con le alteres, vive in pace e le Deo del amor e del pace essera con vos. Saluta le unes le alteres con un sancte basio. Tote le sanctos saluta vos. Le gratia del senior Jesus Christo, e le amor de Deo, e le communion del Spirito Sancte sia con vos omnes” (2 Corinthios 13:11-13).

Oration: Omnipotente e eterne Deo! Nos te rende gratias e te lauda pro tu obra del creation e del providentia. Nos te rende gratias e te lauda super toto pro haber appellate nos al repententia e al fide in le Salvator Jesus Christo, que aperi nos a tu gratia e a su servicio. Que le coherentia, le ingagiamento e le determination de tu populo in le passato sia alsi le nostre, ut nos sia digne de illo. Nos re rende gratias, oh Senior, quia tu donava a nos, tu servitores, le gratia, per le medio del confession del ver fide, de recognoscer le gloria del eterne Trinitate de tu essentia e, in le potentia de tu divin Maestate, de adorar le Unitate: tene nos firme in iste fide e adoration e, al fin, porta nos a vider tu gloria unic e eterne, oh Patre, qui con le Filio e le Spirito Sancte vive e regna, un sol Deo, nunc e semper. Amen.